http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Clinic | Winchester Cathedral

Consolideren zonder indruk te maken.
CD, Domino/Munich

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 20 augustus 2004

Sinds het debuut Internal Wrangler in 2000 verscheen, is het niet bepaald een makkie geweest om Clinic voorgoed in één hokje te duwen. Manische garagerock, surf, indierock, lo-fi, rammelrock, alles is wel een keer voorbij gekomen op de eerste twee albums. De enige dunne rode draad die door die albums liep, was het geagiteerde gebruik van een melodica, een orgel en een harmonica. Die draad wordt op Winchester Cathedral stevig in de hand genomen en uitgerold als primair handelsmerk van Clinic.

Het is teveel van het goede, bovendien mist Winchester Cathedral een gedreven klapstuk als ‘Walking With Thee’, dat het vorige album bijna in zijn eentje de moeite waard maakte. Clinic is stabieler geworden en dat vinden wij niet leuk. Een langzaam nummer als ‘Home’ met een erg slo-mo harmonica maakt geen indruk, opener ‘Country Mile’ spookt als een rock-‘n-rollversie van een Morricone-soundtrack wél erg lekker door de kamer. Net als ‘Anne’. Met ‘Circle’ en het stevige ‘The Magician’ weten ze een aangename groove neer te zetten. Het haast geheel instrumentale ‘Fingers’ is met sfeervol, dynamisch pianospel op de voorgrond en gierende gitaren op de achtergrond een gematigd apocalyptische afsluiter van een album, waarop Clinic consolideert op een manier die helaas te weinig indruk maakt.