http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Clinic | Funf

Clinic gooit b-kantjes zonder klinische precisie op een hoop.
CD, Domino/Munich

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 19 juli 2007

Het is vreemd dat deze vijfde langspeler van Clinic Funf heet. De plaat is immers eigenlijk maar een verzameling b-kantjes. Bedoelt de band met deze titel dat we de release als een volwaardig album in hun oeuvre dienen te zien? Of koos Clinic de foutieve schrijfwijze van Funf - het Duitse woord voor vijf schrijf je immers met een umlautteken - als een soort rode haring om de onbedachtzame koper op het verkeerde been te zetten?

Hoe dan ook, het resultaat is een onevenwichtig plaatje. Ten eerste omdat de band op Funf niet alle b-kantjes verzamelt, waardoor ze de Clinic-fanatici - ze bestaan! - niet hebben bediend. En ten tweede omdat het gezelschap de tracks lukraak door elkaar husselt en dus niet eens een soort alternatief parcours van de evolutie van Clinic uittekent.

Niet alleen chronologisch, maar ook qua muzikale opbouw staan de tracks in een onlogische volgorde. Eén van de interessantere tracks ‘Dissolution: The Dream of Bartholomew’ (2007) - lekker krakende groove gepaard met een dromerige soundscape - staat naast het generieke punky geratel van ‘Magic Boots’ (2000). En ‘Nicht’ (2004), dat als een demo van The Damned klinkt, gaat vooraf aan de dreigende aftelrijmpjessfeer van ‘Christmas’ (2002).

Wat betreft fijne heavy dronepop - eigenlijk toch de specialiteit van de band - valt er wel wat te genieten. ‘The Castle’ (2000) combineert een loodzwaar kerkorgel met zoete achtergrondvocals en ‘The Scythe’ (2004) gaat vrolijk mathematisch tekeer. Een aantal andere tracks verwarren drones echter met dreinen en slepen zichzelf deprimerend naar het einde. Dat was natuurlijk ook waarom de band ze als b-kant bestempelde; niet goed genoeg voor inclusie op een volwaardig album.