http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Clinic | Do It!

Vier feest met Clinic!
CD, Domino/Munich

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 08 april 2008

Volgens Clinic kadert Do It! in de festiviteiten rond de zeshonderdste verjaardag van het Bristol Charter. Wat die 'plechtige verklaring of overeenkomst' van zes eeuwen geleden dan wel precies mag zijn, daar heb je het raden naar. Er bestaat namelijk een charter uit 1373, waarin de grenzen van de county Bristol vastgelegd worden. Dit charter wordt bevestigd in 1377 en in 1488. Maar over 1408 reppen de geschiedenisboeken met geen woord.

Is dit een onnozele practical joke van de chirurgenkoppen, om geobsedeerde fans en arme recensenten met de handen in het haar tijd te laten verspillen? Of hebben ze zich gewoon een slordige tachtig jaar vergist? Beide opties zijn plausibel. Clinic bezit namelijk een licht uitdagende pesterigheid. Tegelijkertijd is het een band die eigenlijk in geen enkele periode thuishoort, het lijkt alsof ze naast de tijd staan. Een paar jaar meer of minder maakt voor hen dus waarschijnlijk niet veel uit.

Voor hun vijfde album blijven ze de inspiratie bij de groovier exponenten van de garagerock uit de jaren zestig halen. Hun vorige, Visitations (2006), was hun zogezegde feestalbum. Hier was het basisidee om "de songs en structuren vervormd, inventief en speels" te maken, dixit zanger Ade Blackburn.

In het geval van Clinic betekent dat: een extra laag psychedelica. Opener 'Memories' refereert onbeschaamd naar The Beatles circa 1967. De bijna orkestrale passages in 'Free not Free' doen zelfs aan The Moody Blues denken. En in de door een repetitief orgeltje aangevuurde afsluiter 'Coda' gooien ze space-effecten, wah-wah-gitaren en zelfs kerkbellen in hun paars walmende geluidsketel.

Naast het uitgemergelde 'Tomorrow' - een kampvuurliedje voor in de operatiekamer - ontbreekt uiteraard ook hun door monotone krautrock-motorik, garagegitaren en spookachtige achtergrondkoortjes voortgejaagde signatuursound niet. Tracks zoals 'The Witch (Made to Measure)' zijn een perfect voorbeeld van wat hen zo leuk blijft maken. Nieuw is het natuurlijk niet, maar voor lekker naargeestige retrorock vol distortion en groovy headfucks wordt u nog steeds doorverwezen naar Clinic. Een second opinion is niet nodig.