• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Circle | Tulikoira

Een meer dan geslaagde parodie.
CD, Ektro/Clear Spot

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 23 oktober 2005

In het oosten van Finland ligt Pori dat met ruim vijfenzeventigduizend inwoners vermelding van de negende grootste stad van Finland binnenrijft. Op muzikaal vlak is het allerminst onbeduidend want sinds jaar en dag is het stadje de uitvalbasis van Jussi Lehtisalo en zijn getrouwen. Naast bezieler van het Ektro label maakt Lehtisalo eveneens de kern uit van bands zoals Pharaoh Overlord, Ektroverde en Circle.

Met Circle geniet hij de meeste bekendheid en dat deze band op muzikaal vlak het minst voorspelbaar is, bewijst Tulikoira nog maar eens. Wie dacht dat Circle de ingeslagen weg met Forest lijnrecht zou vervolgen komt behoorlijk bedrogen uit. Circle grijpt immers terug naar het verleden, naar harde gitaren en onversneden metalriffs. De meest voor de hand liggende referentie uit hun oeuvre is ongetwijfeld Sunrise maar deze keer is het anders. Op Tulikoira hoor je geen AC/DC-achtige riffs maar wordt er diep in de het register der wansmaak gegrabbeld.

Tulikoira is een parodie – laat dat duidelijk wezen - maar wel een heel geslaagde. En dat maakt het voor een buitenstaander moeilijk om deze plaat in te schatten. De enige tip die je van Circle meekrijgt is het letterwoord ‘NWOFHM’ wat op zich weer een parodie is op NWOBHM - ofte ‘New Wave Of British Heavy Metal’ - waarmee de muzikale beweging rond Saxon, Def Leppard, Iron Maiden en Venom op het einde van de jaren zeventig aangeduid werd. Vervang vervolgens ‘British’ door ‘Finnish’ en je komt aardig in de buurt.

Tijdens de ‘Rautakäärme’ en ‘Tulilintu’ zet de typische snelheid van de metalriffs je resoluut op het verkeerde been. Het enige element dat van het te parodiëren origineel afwijkt zijn de theatrale gezangen die een beetje vreemd aandoen. En als je op het moment bent aanbeland waarop je je afvraagt wat de inbreng van Circle eigenlijk is, worden de structuren uitgesponnen. Daardoor komt er ruimte vrij voor een stevige portie vreemdsoortige krautrock en psychedelica. Vanaf ‘Berserk’ beginnen meeslepende riffs de boventoon te voeren op Tulikoira maar het is toch wachten op ‘Puutiikeri’ voordat de geest van Circle zich openbaart.

Het vierentwintig minuten durende slotnummer is in een stevige rockriff verpakt die het begin en het einde uitmaakt. Maar daartussen gebeurt er van alles dat veel interessanter is dan het metalconcept. Circle neemt je mee op een reis zoals enkel zij dat kunnen en waarbij ze je alle kanten van het wijdse Finse landschap laten zien.

Circle is met Tulikoira zeker in zijn opzet geslaagd maar het is zo vreselijk goed gebracht dat het eng wordt. Meesterlijk slecht!

http://www.kindamuzik.net/recensie/circle-5399/tulikoira/10936/
Meer Circle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/circle-5399