Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat je krijgt als een punkzanger akoestisch gaat? Blijkens het voorbeeld van Chuck Ragan in elk geval geen saaie, middle-of-the-roadliedjes. Nee, je kan de punker wel uit zijn vertrouwde habitat halen, maar de rauwe rafelranden blijven behouden. En dat is maar goed ook. Zo blijkt ook weer op zijn nieuwste plaat, Till Midnight.
Subtiliteit en gevoeligheid zijn niet de kenmerken die je op het eerste oor zullen opvallen bij de frontman van Hot Water Music (waarmee hij in 2012 nog een plaat opnam). Nee, op dit plaatwerk brult hij op zijn best in de microfoon. Zoals je van hem gewend bent. Want schuurpapier laat zich nou eenmaal niet polijsten. En dus klinkt Ragan vooral als een songschrijver die ietwat neigt richting Springsteen of Ierse folkpunk. Vol passie en met een heleboel charisma.
Helemaal zonder punkers doet Ragan het ook nu trouwens niet. Naast zijn vaste (heerlijk excentrieke) violist, bassist en pedalsteelspeler is nu ook David Hidalgo (bekend van Social Distortion en Suicidal Tendencies) van de partij voor de lekker stevige drumpartijen. Je zou zo bijna vergeten dat de plaat eigenlijk grotendeels handelt over de liefde. Zoals in 'Non-Typical', waar de boodschap is om vooral harder te werken aan het onderhouden en verstevigen van je relatie. Je krijgt ook nog eens gratis advies van deze stoere rocker. Blijf werken, het werk is nooit klaar.
En dat credo past Chuck Ragan ook onmiskenbaar toe op deze plaat. Hij zingt vol overgave en energie, recht vanuit zijn hart. In gedachten zie je de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd parelen en wil je zijn rauwe stembanden voorzien van een borrel om zijn keel te smeren. Zei er nou iemand dat muziek maken geen hard werk is?
http://www.kindamuzik.net/recensie/chuck-ragan/till-midnight/24823/
Meer Chuck Ragan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chuck-ragan
Deel dit artikel: