• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Chromatics | Kill for Love

Reis naar het einde van de nacht.
CD, Italians Do It Better

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 13 december 2012

Het staat er echt. Kill for Love is opgenomen "between May 2007 & August 2011". Vier lange jaren. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat in de tussentijd de leden van Chromatics een volledige soundtrack voor filmhuishit Drive hebben opgenomen, muziek waarvan regisseur Nicolas Winding Refn niets gebruikte en die door producer Johnny Jewel en drummer Nat Walker van de Chromatics begin dit jaar alsnog werd uitgebracht onder het pseudoniem Symmetry en de titel Themes for an Imaginary Film.

Met Kill for Love bewijst Chromatics Drive helemaal niet nodig te hebben om de welverdiende doorbraak naar een groot publiek te bereiken. Daarvoor is de kwaliteit van de met veel galm gebrachte mix van electro, synthpop en Italo disco, compleet met gitaren met galm en het dunne zangstemmetje van toetseniste Ruth Radelet veel te hoog. Als Radelet trouwens te horen is, want na vijf tracks wordt de – vervormde – zang overgenomen door gitarist Adam Miller en komt ze slechts nog sporadisch terug op het album.

Misschien nog wel het bijzonderse aan Kill for Love is de uitgekiende opbouw. Op het eerste kwart van het album staan de meer toegankelijke songs, zoals de Neil Youngcover 'Into the Black' en de titelsong. Maar na het prachtige 'These Streets Will Never Look the Same', met basloopje dat knipoogt naar Stevie Nicks' 'Edge of Seventeen', loopt het tempo terug en volgt een duister gedeelte. Niet voor niets zingt Radelet in 'Birds of Paradise' over een persoon die altijd "running from the sun" is. Daarna zijn pas weer wat prominente beats te horen in 'A Matter of Time', maar ook hier en in melancholieke tracks als 'There's a Light out on the Horzion' en 'The River' blijft sfeer voorop staan.

Kill for Love telt zeventien tracks maar tussen die 92 minuten aan muziek is nauwelijks een dansbare beat te herkennen. Chromatics doet niet aan reguliere albums, het doet aan soundtracks, daarbij hevig geïnspireerd door producer Giorgio Moroder en filmregisseur John Carpenter. In dit geval zorgt de groep voor de muzikale begeleiding bij een reis naar het einde van de nacht. Het vorige Chromaticsalbum heet Night Drive. Die titel hadden ze best nog eens kunnen gebruiken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/chromatics/kill-for-love/23497/
Meer Chromatics op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chromatics