Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de eighties was hij een onzichtbare kracht voor vele pioneersartiesten als Steve Wynn, Dream Syndicate, Howe Gelb's geesteskind Giant Sand, Pat Thomas en bovenal Green On Red met onder meer Chuck Prophet. In de nineties zag ik hem ooit eens in een kroeg voor vijf mensen en evenzoveel barpersoneel een geweldig concert geven. Chris Cacavas, dus. Een paar weken geleden debuteerde hij voor de zoveelste keer. Ditmaal brengt hij een plaat uit op het Duitse platenlabel Blue Rose. Op Self Taut maakt het typerende pianowerk van de voorlaatste langspeler, Bumbling Home from the Star, plaats voor langgerekte gitaarscapes en stevige rockpartijen, waarbij de vergelijking met ome Nelis natuurlijk het meest voor de hand ligt. In het openingsnummer van Selft Taut, 'Already Gone', is de inspiratie spijtig genoeg ver te zoeken. Ook in 'Certain Now' en 'Things I Can't Say' graaft Cacavas niet dieper dan ik van hem gewend ben. Pas bij het rustige en zevende nummer, 'Heaven Is Hell', weet hij heel even mijn aandacht te krijgen. Op zich is Self Taut geen onaardige plaat, maar het scheelt niet veel. De ene keer schrijft hij een geweldig nummer met opvallende country-invloeden, zoals met 'Perfect Show' en de schitterende afsluiter 'Walk on Water'. Tegenover dat handjevol pareltjes staan even zoveel of juist nog meer inspiratieloze nummers. Self Taut is aan de andere kant wél een cd die makkelijk wegluistert op de achtergrond.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chris-cacavas/self-taut/5805/
Meer Chris Cacavas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chris-cacavas
Deel dit artikel: