Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ruim tien jaar geleden vroeg filmmaker Roddy Bogawa Chris Brokaw of hij een nummer van Come voor zijn toenmalige film Junk mocht gebruiken. Dit was uiteraard geen probleem en we moeten de man eigenlijk dankbaar zijn dat de samenwerking een vervolg kreeg. Ditmaal mocht Brokaw zich toeleggen op de soundtrack van Bogawas nieuwste film I Was Born, But ....
De film onderzoekt het ontstaan van de Amerikaanse punkrock en gaat daarbij de multiculturele context allerminst uit de weg. Zo speelt de assimilatie van Aziatische en Amerikaanse elementen hierin een belangrijke rol. Bogawa is een vijfde generatie inwijkeling uit Japan en de film is dus in zekere zin autobiografisch. Het kan dan ook geen toeval zijn dat de naam van de film ontleend is aan de stille film van de Japanese filmmaker Yasujiro Ozu uit 1932 en dat er live-opnames van Seam (frontman Sooyoung Park heeft immers ook Aziatische wortels) gebruikt werden.
Toch staat de film niet ter discussie maar wel de muziek. En die geeft een heel ander beeld van Chris Brokaw dan het onlangs verschenen My Confidante + 3 waarop hij voornamelijk met elementen uit de gitaarrockwereld werkte. I Was Born, But ... sluit evenmin aan bij zijn vorige/andere bands (Come, Codeine, The New Year) of bij 's mans vele samenwerkingen.
Nee, voor de soundtrack liet hij zich leiden door de beelden van de film en het instrumentale geheel zit heel consistent in elkaar. Dromerige akoestische gitaarstukken worden afgewisseld met lichte ambient en binnen die twee uitersten weet Brokaw een universum te scheppen dat perfect op zichzelf kan staan, en dat is toch iets dat niet iedere soundtrack gegeven is. En zo voegt Brokaw weerom een mooi hoofdstuk toe aan zijn omvangrijke oeuvre.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chris-brokaw/i-was-born-but/8432/
Meer Chris Brokaw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chris-brokaw
Deel dit artikel: