Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is het niet een beetje gek dat er niet eerder een band was die de naam Chelsea Hotel claimde? Het roemruchte hotel in New York, waar tal van legendarische figuren uit de rock-'n-roll vertoefden en Leonard Cohen een pijpbeurt van Janis Joplin kreeg (”Giving me head on the unmade bed”, aldus de beste man in zijn bekende song ´Chelsea Hotel´), is haast even mythisch als The Fillmore in San Francisco, bedevaartsoord Graceland in Memphis, Tennessee of de Spaanse ridder Don Quijote, al had hij weinig met rock-´n-roll te maken. Tot nu dan, want bandleden van Tröckener Kecks, Trio, The Pretty Things en Oud West hebben hun krachten gebundeld op het debuut Don Quijote, waaraan ook Ellen ten Damme en Rob Kloets van NITS een bijdrage leverden.
Dat de naam Chelsea Hotel niet helemaal toevallig is gekozen, horen we terug in een dertiental songs, waarin zowat de hele muziekgeschiedenis samenkomt. U raadt het misschien al: Chelsea Hotel zou een plaat van popjournalisten op leeftijd kunnen zijn. Het grote verschil is dat de muzikanten, in tegenstelling tot 99 procent van de recensenten, wel degelijk een instrument kunnen bespelen en niet onaardig zingen.
Toch is de nostalgische, wat Dylan-achtige verlopen cowboyrock op Don Quijote aan de oubollige kant en telt het een ernstig aantal oppervlakkige songs. Daarmee voldoet Chelsea Hotel weer helemaal aan de verwachtingen, die je doorgaans bij zo´n club van Nederlandse doorgewinterde popveteranen hebt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chelsea-hotel/don-quijote/10244/
Meer Chelsea Hotel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chelsea-hotel
Deel dit artikel: