Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Cheech Wizard is alweer een aantal jaren een vaste waarde in Nederland muziekland. De Rotterdamse band heeft een paar goede albums op zijn naam, maar blijft onverminderd in de luwte opereren. Met de release van Firetime kunnen ze ook in 2006 weer met opgeheven hoofd door het leven, al is het de vraag of dit album dan wel leidt tot die doorbraak naar een breder publiek.
De groep begeeft zich nog altijd op de glijdende schaal tussen erkenning en de grijze massa. De geluksfactor moet dan het laatste zetje geven. Firetime is zo’n album dat soms met subtiele details je aandacht weet vast te houden, maar dat tegelijkertijd genoeg venijn in zich heeft om op momenten flink te vlammen. De rustige opener ‘Firetime’ plaatst de nadruk op sfeer. Bewerkte gitaren spinnen hun patroontjes en zachte vocalen kleuren het geheel op gemoedelijke wijze in. In eerste instantie is het dan jammer dat ze met het tweede nummer ‘Tokyo’ weer een compleet andere richting uit vliegen: schreeuwerige noiserock die scherp contrasteert met de kalme opening.
Dergelijke koerswijzigingen zijn een kenmerk van Cheech Wizard. Hun vorige album Forth was ook al niet voor één gat te vangen en Firetime is wat dat betreft niet veel anders. ‘Free from Ego’ is behoorlijk lekkere punkfunk; ‘No One Home (Special Jellies)’ ragt er goed in met een brutale punksneer en puntige gitaren, en de de bijzondere structuur van ‘Lucht (Beach Girls Forever)’ doet soms denken aan Radiohead. Noem het veelzijdigheid, noem het gebrek aan richting. Het is allebei wel een beetje waar en misschien kenmerkt het gewoon Cheech Wizards eigenwijsheid en daar is helemaal niks mis mee in ons over het algemeen o zo saaie (luister THX JHN!) poplandje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cheech-wizard/firetime/12929/
Meer Cheech Wizard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cheech-wizard
Deel dit artikel: