Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Oude blues en folk. Daar begon het bij Charlie Parr mee en daarmee zal het ook eindigen. Als kind was Parr al gefascineerd door de Smithsonian Recordings die zijn vader regelmatig draaide. Een kleine veertig jaar later is die fascinatie er nog steeds maar speelt Parr nu zelf ook deze muziek.
Op King Earl doet hij dat, zoals het hoort, in zijn eentje en helemaal live. Aan een klein publiek, dat je niet hoort, laat hij dertien inktzwarte songs horen waaronder twee traditionals, te weten: ‘Worried Blues’ en ‘Miner’s Lament’. Titels die genoeg zeggen over de thematiek van dit album, want de gewone man heeft het in de wereld van Parr erg zwaar. Werkeloosheid, criminaliteit, alcoholisme. Daar zijn de karakters van de man uit Duluth, Minnesota wel bekend mee. Wat wil je ook als je werk het opvangen en verzorgen van zwervers is.
Parr is eveneens bekend is met het bespelen van de steelgitaar en banjo. Heerlijk virtuoos gaat de man tekeer en hoewel de opname kraakhelder is, proef je toch de sfeer van de jaren ’20 erin. Daar zorgt zijn korrelige en doorleefde stem wel voor. Als het leven van vandaag de dag je niet hard genoeg is, biedt King Earl de echte ellende.
http://www.kindamuzik.net/recensie/charlie-parr/king-earl/8103/
Meer Charlie Parr op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charlie-parr
Deel dit artikel: