Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De twee grootmeesters Charlemagne Palestine en z'ev spelen voor het eerst in twintig jaar samen. En dit is de eerste keer dat de bandopname meeloopt. Vanuit de geheime schuiplaats van Palestine - Charleworld - komt het resultaat van drie dagen opnemen met Rubhitbangklanghear Rubhitbangklangear op een dubbelalbum tot de luisteraar.
Onlangs nog maar speelde z'ev tijdens het Urban Explorers festival in Dordrecht het carillon. Op deze plaat is het aan Charlemagne Palestine om de klokken te beroeren. De vele kanten en klanken aan percussie is in handen van z'ev. De twee leerden elkaar in de jaren tachtig kennen in Amsterdam, speelden in 2007 een keer samen en toen z'ev het klokkenspel in Palestine's studio hoorde, stelde hij voor samen op te nemen. Dat kwam er in 2010 eindelijk van. Beide heren zijn nogal druk bezet.
Wrijven, slaan, hameren, meppen, horen... Eigenlijk is nomen daadwerkelijk omen bij deze plaat. Klokken, trommelvellen en divers ander percussiemateriaal leveren een rijkgeschakeerd klankspel op in een vrije, associatieve en geïmproviseerde sessie. Op de eerste cd is het lastig het ene spel zonder het andere voor te stellen; zozeer is het een vraag en antwoord, een duet, een dans voor twee. Primitivisme en minimalisme staan steevast voorop.
Palestine en z'ev weten een monumentaal en kolossaal geluid neer te zetten; als een Richard Serrasculptuur in geluid. Zij het dat de verschuivende perspectieven bij deze mannen een zekere rusteloosheid nodig hebben om tot zenachtige bezinning te komen. Daarbinnen valt - zoals wel meer in het werk van zowel Palestine, alsook z'ev - houvast in de vorm van herhaling ver te zoeken. Juist de onmogelijkheid daarvan blijft verrassen en houdt de luisteraar op het puntje van de stoel.
In de drie solonummers op de tweede cd wordt nog maar eens onderstreept dat het waarlijk onmogelijk is om twee keer dezelfde noot te spelen. Ook al is daarvoor een slopende exercitie van zo'n 46 minuten nodig; z'ev lijkt het punt alleen maar te willen onderstrepen. Natuurlijke flow van klanken leidt tot een nieuw horen. Daar gaat het om. En om de rust die dat brengt in de handen van twee absolute grootmeesters.
http://www.kindamuzik.net/recensie/charlemagne-palestine-z-ev/rubhitbangklanghear-rubhitbangklangear/24079/
Meer Charlemagne Palestine + z'ev op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charlemagne-palestine-z-ev
Deel dit artikel: