Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tijd? Ergens jaren twintig, dertig.
De plaats? Een cabaret in de buurt van Montmartre, een Berlijns interbellum vaudeville café.
De handeling? Chabliz speelt…
Het rumoer in deze nachtelijke dranktent sterft snel weg. ‘Erased’ zet een sfeertje neer om u tegen te zeggen. Nachtclubvervoering; prachtige veel-octaaf zang (zelfs opera-uithalen!) gaat hand in hand met een professioneel combo met accordeon, piano, contrabas en drums. Je ziet het aan de binnenkant van je gesloten ogen in glorious technicolor voor je. Hier zitten de verlopen types te mijmeren over de teloorgang van hun schoonheid, te genieten van de wulpse vormen van de jonge blommetjes. De zaak is verder gevuld met de culturele voorhoede, die de onderlinge banden aanhaalt onder het genot van de betere alcoholica. Het uitzicht richting het podiumpje gaat ten onder aan een dik tapijt van sigarenrook. Buiten wacht de kou, maar de dag en nacht worden nog maar eens geplukt. Na ons de zondvloed.
Chabliz brengt met ‘Nightporter’ vergane glorie terug. Restaureert, door velen zelfs vergeten, pracht. Dit is fin-de-siècle film noir soundtrack muziek met invloeden variërend tussen Nick Cave (ten tijde van ‘Murder Ballads’), Tom Waits en Nina Hagen, gecombineerd met opera. Nog veel meer hint dit album naar de heren Brecht en Weil. ‘Bloder Tango’ zou zo in hun ‘Die Driegrosschen Oper’ kunnen passen. En een cover van ‘Moon Of Alabama’ ontbreekt dus natuurlijk niet.
Petra de Winter is weliswaar geen Lotte Lenya. Ze mist dat karakteristieke stemgeluid van de oeropnamen van Kurt Weil’s meesterwerken. Maar dat is geen gebrek. Juist een geluid als Lenya had afbreuk gedaan aan de eigen twist die ze met Chabliz geeft aan dit genre. De Winter heeft soms wel een beetje de neiging te overdrijven. Al kan een over-the-top benadering bij deze muziek geen kwaad; leve de dik aangezette liederlijkheid. Een mooi devies, morgen zien we wel weer verder.
Met covers van Van Dyke Parks, Leonard Cohen en Bill Nelson en een werkelijk schitterende sfeerbepalende uitklaphoes, wordt het Chabliz vergeven dat het eigen originele materiaal net iets minder is: het doet soms een geforceerd aan, al mogen de vaak tegendraadse arrangementen er zijn!
Imponerend, bedwelmend, origineel. Van Chabliz mag ik heel graag meer horen. Misschien niet direct voor iedereen, maar Chabliz is het waard ontdekt te worden en in het Nederlandse concertcircuit aan de bak te komen. Nightporter is alvast een grillig en duister visitekaartje vol modern-klassiek met een dikke warme alternatieve pop-noir deken. De volgende keer wat minder doordacht, losser en speelser en met meer eigen inbreng; dan hebben we aan Chabliz een ëcht briljantje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chabliz/nightporter/3743/
Meer Chabliz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chabliz
Deel dit artikel: