Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Cephalic Carnage mag zich graag tegoed doen aan een joint of waterpijp. Veelvuldig wietgebruik hoeft niet per se tot psychedelische muziek of geheugenverlies te leiden, ook niet op de langere termijn. Na de mijlpaal Xenosapien, de grindcore bijna ontgroeid, gaat Cephalic Carnage door op de weg van de meeste weerstand, bezaaid met halsbrekende riffs en compositorische haarspeldbochten.
Het intelligente, bijwijlen op Chuck Schuldiner geïnspireerde gitaarwerk kent nauwelijks grenzen en zoekt op en neer slingerend naar nieuwe extremen in ritmische en melodieuze speelwijzen. Wanner Cephalic Carnage aftrapt met een blastend grindcore-inferno schiet de band zonder blikken of blozen door naar zompige doom.
De geestverruimende eigenschappen van cannabis vertalen zich voor Cephalic Carnage door naar een plek waar alle kanalen openstaan voor nieuwe invloeden. Op vocaal gebied wordt driftig geëxperimenteerd met alle varianten die Lenzig Leal uit z'n strot kan krijgen. Uitgerekend de minst hysterische varianten, bijvoorbeeld het zingen in 'When I Arrive', blijken het goed te doen in het universum van Cephalic Carnage.
Misled by Certainty moet het helaas doen zonder onvergetelijke composities als 'Endless Cycle of Violence'. Over de gehele breedte genomen is het experiment belangrijker dan het nummer. 'Dimensional Modulation Transmography' is daarop een positieve uitzondering. Net als het meer dan twaalf minuten durende 'Repangea', waarin Cephalic Carnage zich van zijn epische kant laat zien. Verschillende tempo's, freejazz-saxofoonsolo's en uitwaaierende gitaarlijnen worden toegevoegd aan de gebruikelijke ingrediënten om te komen tot een zinderende grindmolen-opera.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cephalic-carnage/misled-by-certainty/20600/
Meer Cephalic Carnage op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cephalic-carnage
Deel dit artikel: