• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Celan | Halo

Fijnzinnig experiment in dienst van loodzwaar sloopwerk.
CD, Exile on Mainstream/Suburban

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 12 november 2009

Celan komt voort uit een ontmoeting in Berlijn van de New Yorkers Chris Spencer, zanger/gitarist van Unsane, en Ari Benjamin Myers, lid van Einstürzende Neubauten en componist met meerdere opera's achter zijn naam. Ze besloten samen een project te beginnen en rekruteerden daartoe de ritmesectie van het voormalige flu.ID en Oxbowgitarist Niko Wenner.

Het typische is dat niet de gelouterde componist Myers hier het voortouw neemt, maar Spencer. De muziek van Celan is vaak nauwelijks te onderscheiden van die van Unsane. Myers voegt met keyboards en samples vooral texturen toe. Verwacht dus geen avant-garde, maar stevige noiserock.

Het is wel erg goede noiserock overigens, die de vergelijking met het betere Unsanewerk kan weerstaan. Een trager nummers als 'Sinking' doet ook wel aan het "stoere mannen op het randje van emotionele ineenstorting" geluid van de Rollins Band op zijn best denken. Myers' bijdragen zorgen daarbij voor net dat beetje extra onderscheid.

In drie van de elf nummers manifesteert Myers zich nadrukkelijker. Het instrumentale 'Washing Machine' is een fijnwasje zonder centrifugeren en kabbelt onopmerkelijk voorbij. In het direct erop volgende 'Train of Tought' worden soundscapes en dialoogsamples afgewisseld met heftige uitbarstingen van de band. Dat maakt al stukken meer indruk. Het is echter de grote finale 'Lunchbox' waarin de meeste synergie wordt gehaald. In twaalf instrumentale minuten geeft Celan daar het schoolvoorbeeld van hoe een postrockspanningsboog op te bouwen.

Halo is daarmee dan wel niet de geweldige genreoverstijgende plaat die de line-up doet vermoeden, maar stelt wel fijnzinnig experiment in dienst van loodzwaar sloopwerk.

http://www.kindamuzik.net/recensie/celan/halo-7518/19412/
Meer Celan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/celan