Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Van alle retrometalbands hecht het Cauldron het meest aan zijn hesher-imago. Tussen debuut Chained to the Nite en tweede plaat Burning Fortune werden compositorisch nog wat puntjes op de i gezet, met als resultaat de bonafide klassiekers 'Miss You to Death' en 'Frozen in Fire', maar daarmee vond het Canadese trio dat ze hun sound wel af hadden. Sindsdien wordt de tijd gestoken in joints roken, bier drinken en in een aftands busje door Amerika en Europa reizen, wat niet altijd zonder schade gebeurt.
Net als voorganger Tomorrow's Lost (2012) bevat vierde plaat In Ruin dus meer van hetzelfde: klassieke metal ergens tussen NWoBHM en vroege hairmetal in. Dat betekent niet dat In Ruin niets te bieden heeft. Cauldron is een zeer ambachtelijke band, die de kunst van memorabele liedjes schrijven perfect beheerst.
Maar bovenal is het toch de melancholie die alle muziek van het Canadese trio doordesemt. Een melancholie die je helemaal niet met het genre associeert. Hoe Cauldron dit doet, is gemakkelijk vast te stellen: het tempo ligt beduidend lager dan gemiddeld zonder dat het ooit doommetal wordt, en het mysterieuze effect van dubbele zanglijnen kennen we van het - verder volkomen anders klinkende - Alice in Chains. Tranentrekkende teksten als "Burning both ends / No longer dreaming / The future descends / Losing all meaning" ('Burning Both Ends') en "It's come undone and can never be turned around" ('Hold Your Fire') schroeven de zieligheidsfactor nog flink op. De truc is duidelijk, maar desondanks is het effect er niet minder om: Cauldron raakt je.
Daarom heeft Cauldron ondanks de duidelijke retrometalsignatuur toch een toegevoegde waarde, al zou iets meer creatieve geldingsdrang op een volgende plaat geen kwaad kunnen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cauldron/in-ruin/26574/
Meer Cauldron op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cauldron
Deel dit artikel: