Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Enkele jaren geleden wist Elizabeth Anka Vajagic ondergetekende in een diepe depressie te zingen, met haar Stand Within the Stillness of this Day. Enkele met prozac doordrenkte jaren later is uw recensent voldoende hersteld en acht zich rijp voor de volgende dame uit de Constellation-stal. Dat blijkt geen verstandige keuze. De eerste ijselijke tonen van Carla Bozulich’s Evangelista laten de behoefte aan antidepressiva met een sneltreinvaart terugkeren.
Want net als de muziek van Elizabeth Anka Vajagic doet Evangelista je de rillingen over de rug lopen. Carla Bozulich maakt weidse, experimentele folk met een ijzingwekkend griezelige inslag. Evangelista is een ritje door een spookhuis of de soundtrack van een horrorfilm. Krassende strijkers en doffe gitaren vormen de hoofdmoot van de zich traag voortslepende muziek, die langzaam toewerkend naar een onvermijdelijke climax op haar best is. (U raadt het al; GY!BE’s Efrim Menuck doet ook weer eens mee…) Met minimale inslag wordt de spookachtige intensiteit en dynamiek gewaarborgd. Maar vooral is het Bozulich zelf, die je met prachtige zang bij de kladden grijpt en niet meer los laat. Knap is het hoe ze varieert van ingehouden zang naar woest gekrijs. Haar stemgeluid doet nog het meeste denken aan Diamanda Galas, volledig over haar toeren.
Carla Bozulich is een femme fatale: aantrekkelijk, maar met een gitzwarte inslag. Evangelista is haar beklemmende catharsis. Het is mooie muziek, maar bij meerdere luisterbeurten komt uw geestelijke stabiliteit gegarandeerd in gevaar. Waar is mijn prozac?
http://www.kindamuzik.net/recensie/carla-bozulich/evangelista/13381/
Meer Carla Bozulich op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/carla-bozulich
Deel dit artikel: