Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In een capsule zitten meestal meerdere werkzame stoffen samengebald. En dat is ook bij deze zevenkoppige Antwerpse band het geval. Het eclectisme spat er gewoon vanaf. Live biedt dat een meerwaarde. Dan is alles wat catchy, dansbaar en energiek is een troef om tot een onvergetelijke avond te komen.
Als je een plaat uitbrengt en het live-zweet dus niet mee naar de huiskamer getransponeerd wordt, dan wordt het al moeilijker. Dan moet je songs hebben en liefst een duidelijke lijn. Nu, die lijn is er: er moet hier vooral geswingd worden. En liefst zo vet mogelijk. En als we op het redelijk hoge sci-fi-gehalte mogen voortgaan, is een zeker decadent sfeertje ook niet onbelangrijk. U hebt het dan al begrepen: er schort nog iets aan de nummers.
Soms gaat de groep gewoonweg de bocht uit, omdat ze in een nummer teveel invloeden willen verwerken. Neem nu ‘Rok’, dat begint als een funky en bluesy ballade maar zich ineens transformeert tot een Riot Grrlz-achtige punkrocker. Het koper swingt, de drums pompen, het orgel freakt er lustig op los, maar naar de eindbestemming van deze gekke fanfare blijft het voorlopig nog raden.
Het probleem is gewoon dat Capsule ineens teveel wil. Willen ze Billie Holiday, James Brown, The Slits, Massive Attack, Muddy Waters of Fela Kuti? Willen ze Vincent Price of Mickey Mouse? Jungle Book of Lost Highway? Hoerentent of bruine kroeg? Niemand weet het, Capsule zelf nog allerminst.
Zo’n groep, waar het talent gewoon van afspat, kan je maar één advies geven: teveel muziekjes moeten minder muziekjes worden. Capsule kan alles, maar moet nog leren kiezen. En dan is het natuurlijk een geluk dat dit nog maar hun eerste plaat is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/capsule/haunted-house/15061/
Meer Capsule op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/capsule
Deel dit artikel: