Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De doommetalliefhebbers worden verwend deze maand. Niet alleen de oude meesters zelf (Black Sabbath / Heaven and Hell), maar ook hun meest voorbeeldige leerlingen komen met nieuw plaatwerk; Candlemass dus, zelf ook alweer een kwart eeuw actief. Ze moeten het inmiddels allebei stellen zonder hun zingende boegbeeld uit de hoogtijdagen, maar Death Magic Doom bewijst dat een vervaarlijk waggelende dikzak in monnikspij even gemakkelijk te vervangen is als een vleermuishappende stoner.
Nu was Candlemass' eerste album met nieuwe zanger Robert Lowe, King of the Grey Islands uit 2007, al erg sterk, Death Magic Doom gaat er nog even ruimschoots overheen. Eigenlijk is vanaf riff één al duidelijk dat het helemaal goed zit; wie dit jaar nog een betere hoort mag contact op nemen met de redactie. 'If I Ever Die' is tegelijk een fabelachtige demonstratie van het feit dat doom metal helemaal niet per se langzaam, monotoon en lomp als een heipaal hoeft te zijn om het predikaat te mogen verdienen. ''We're gonna groove into the blue'', galmt Lowe in machtige Ronnie James Diostijl, en het is inderdaad verdraaid lastig het kontschudden te onderdrukken bij die karakteristieke Candlemassstomp.
Wat dat betreft is het ook veelbetekenend dat de enige songschrijver lid is van de ritmesectie. Zoals Black Sabbath niet de band is van Ozzy Osbourne maar van Tony Iommi, drijft het Zweedse vijftal al sinds jaar en dag op bassist Leif Edling. De herkenbare syncoperende riffs verraden zijn expertise inzake het neerzetten van een groove en het op topzware wijze samensmelten van ritme en melodie. Het beste voorbeeld op Death Magic Doom is het voortdurend van tempo wisselende 'The Bleeding Baroness'; een koebel ontbreekt maar ternauwernood. Overigens valt er voor de narcoleptici ook nog genoeg te halen met zevenmijlslaarzenmonsters als 'Hammer of Doom' en 'Demon of the Deep'.
Ongelooflijk maar waar dus: Death Magic Doom doet nauwelijks onder voor Candlemassklassiekers als Nightfall en Ancient Dreams, of het zou het gebrek aan mystiek moeten zijn. Wie het album van Heaven and Hell toch wat al te stroperig vindt heeft aan deze plaat een buitengewoon goed alternatief.
http://www.kindamuzik.net/recensie/candlemass/death-magic-doom/18463/
Meer Candlemass op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/candlemass
Deel dit artikel: