Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het vergt soms niet zoveel moeite om een cd te beschrijven. Neem de nu metal. Zevensnarige gitaar? Twee zelfs. Op en neer riffs? De hele cd vol. Afwisseling hard refrein/zacht couplet? Echt wel, een en al hitpotentie. Zanger verkracht door vader? Ja, en zijn oom is ook nog zo goed geweest om het op internet te zetten. Nou, dan is het wel een redelijke cd. Zo simpel is het soms.
Nee, dan postrock zoals de re-release van dit Callisto. Niks geen standaardlijst met multiple-choicevragen. Hier moet echt geluisterd worden. En dan vind je er in eerste instantie geen kloot aan. Toch even doorzetten tot het kwartje valt. Ik weet niet hoe we dat nu in euro’s noemen, maar geloof me, hij valt met dik rendement.
Even alle arty-farty pretenties uit de bio ('Brooding Sonic Adventure' tralalala) terzijde, maakt Callisto niet bepaald spannende muziek. Eerder ontspannende. True Nature Unfolds kent niet die dadendrang, dat pusherige waar andere bands wel onder lijden. Zo begint 'Storm' dromerig en doemt er langzaam een zangeres op. Met zo’n songtitel is het wel duidelijk dat er uiteindelijk een gitaarmuur wordt opgetrokken, maar toch met behoud van het transcenderende karakter.
In 'Cold Stare' vinden we zelfs een jazzy saxofoon, wat de relaxende sfeer alleen maar ten goede komt. Strijkers duiken ook sporadisch op, zoals bij 'Blackhole' en het zeer emotionele 'The Great Divorcer'. Vooral die laatste is door de vele lagen een groeibriljantje.
Een trip voor op de bank, zo kan True Nature Unfolds het beste worden omschreven. Niet iets voor even snel tussendoor. Callisto past mooi in het kastje naast Cult Of Luna, Neurosis en Isis. Je weet wel, die plank met dat stickertje ‘Moeilijke Dingen’.
http://www.kindamuzik.net/recensie/callisto/true-nature-unfolds/9161/
Meer Callisto op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/callisto
Deel dit artikel: