• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Callisto | Providence

Een stap in onbekende richting.
CD, Fullsteam/Rough Trade

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 19 juli 2009

In de loop van drie albums heeft Callisto zich bewogen van postcore naar een meer progressief getint geluid. Een begrijpelijke beweging, Neurosisklonen zijn er immers al veel te veel. Met de toetreding van nieuwe zanger Jani Ala-Hukkala, zet Callisto zijn ontwikkeling nog maar eens extra kracht bij. Oude zanger Markus Myllykangas komt er goed vanaf en is tegenwoordig gitarist van de band.

Of Callisto een grote stap voorwaarts gaat maken is nog maar de vraag. Ala-Hukkalas gooit het over een compleet andere boeg dan zijn metal-georiënteerde voorganger. Een zijwaartse stap ligt meer in de lijn der verwachting. Het geschreeuw van debuutplaat True Nature Unfolds heeft plaatsgemaakt voor een zuiver stemgeluid, neigend naar progrock. De zangnoten kloppen allemaal, maar missen bezieling door een hoog kitschgehalte.

In 'In Session' schemeren de kenmerken van een Ennio Morricone soundtrack door, 'Rule the Blood' eindigt in Aziatische sferen. De postrockgitaarlijntjes op het overwegend subtiele Providence flirten met het Wilde Westen tot en met het Verre Oosten. Callisto biedt een breed spectrum aan invloeden, maar verzaakt het geheel van een spanningsboog te voorzien.

Providence kabbelt voort als de soundtrack van een matig geslaagde arthouse film, die een dromerige sfeer creëert zonder duidelijk plot. Niets om je een buil aan te vallen, maar ook geen reden om bioscoopbezoek te rechtvaardigen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/callisto/providence/18912/
Meer Callisto op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/callisto