http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Califone | Stitches

Gewaagde sprongen.
CD, Dead Oceans/Konkurrent

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 05 oktober 2013

Califone bestaat alweer een tijdje. Dat je na ruim tien jaar nog steeds van een fris geluid mag spreken, ligt waarschijnlijk aan de los-vaste samenstelling van dit gezelschap. Califone vindt plaats in het hoofd van frontman Tim Rutili, de enige constante factor van deze Amerikaanse band.

In 2009, na het zesde album All My Friends Are Funeral Singers, neemt ook Rutili even een pauze, om zich meer te gaan richten op het schrijven van soundtracks voor films en tv-shows. Om vervolgens voor dit comebackalbum inspiratie op te doen, reist hij door de Amerikaanse staten Arizona, Texas en Californië. Het maken van die uitstapjes, als een soort muzikale broer van Jack Kerouac, past natuurlijk goed bij zijn bijbaan als filmcomponist. Stitches zou makkelijk als de begeleidende muziek kunnen fungeren voor bijvoorbeeld een spaghettiwestern uit de jaren zestig.

Califone maakt gewaagde sprongen in het doorgaans behoudende americanagenre. Het is een beetje alsof je met een paarse hoed door een oerconservatieve cowboystad als Fort Worth in Texas zou paraderen. Rutili weet als het ware het mystieke veldwerk van Alan Lomax te combineren met kabbelende elektronica. Soms herken je in die sound ook wel iets van Calexico en Lambchop. Die bands schrijven misschien betere songs, maar Rutili's repertoire is fragmentarischer en onvoorspelbaarder. Daardoor houdt hij het wel spannend, vergelijkbaar met iemand als Howe Gelb van Giant Sand. Bij elke luisterbeurt van Stiches lijkt het album een andere wending te nemen en weet het je weer te verrassen.