Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een subtiele bandnaam is het niet, dat Buffalo Killers. Ook in de jaren zestig en zeventig - de periode waarnaar de groep als geen ander teruggrijpt - had de naam al van de sociale norm afgeweken. Brave borsten zijn de broertjes Gabbard - die zang, gitaar en bas voor hun rekening nemen - en drummer Joseph Sebaali allerminst.
Hun plaat Let It Ride klinkt echter zo lomp nog niet. Daarvoor heeft Dan Auerbach, die ook al voor The Black Keys produceerde, zijn werk te grondig gedaan. De tien rauwe, psychedelische bluesrocknummers zitten ondanks hun ruwheid netjes in elkaar. Elk gitaarbruggetje of stuk samenzang komt op het juiste moment, waarbij een zware bas en drum de constante zijn.
De samenzang van de broertjes is traag en klaaglijk, soms haast Ozzy Osbournerig, met uitspattingen in de refreinen en komt het best tot zijn recht in nummers met een zuigend ritme, zoals 'If I Get Myself Anywhere'. Het rock-'n-rollende 'On the Prowl' geeft halverwege het plaatje een onmisbare opdonder. Gitaarsolootjes die van bands als Cream en Crazy Horse afstammen zorgen bovendien dat het nergens té klagerig wordt.
Voor wie zoekt naar een vernieuwend geluid en het allemaal wel gehad heeft met de beschilderde gezichten, het lange haar en de LSD-trips - al dan niet door de sterke verhalen van zijn of haar ouders - is Let It Ride niks. Maar voor zij die graag terugkijken is het niveauvaste, ruwe maar afgeronde plaatje geestverruimend goed.
http://www.kindamuzik.net/recensie/buffalo-killers/let-it-ride/17299/
Meer Buffalo Killers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/buffalo-killers
Deel dit artikel: