Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In eigen land een gerespecteerd en gezaghebbend singer-songwriter, is Bruce Cockburn buiten de Candese landsgrenzen een veel minder bekend musicus. Desondanks heeft de man met ruim twintig albums in 35 jaar een omvangrijk oeuvre opgebouwd. Waarom dan in vredesnaam een overzicht van instrumentale liedjes?
Cockburns platenmaatschappij ziet de noodzaak van het verschijnen van Speechless in het feit dat critici zo te spreken zijn over het gitaarspel van de Canadees. Naast het feit dat hiermee weer eens bewezen wordt dat muziekrecensenten mensen zijn, mag je verwachten dat een album vooral wordt uitgebracht omdat de liedjes een zekere (kunstinhoudelijke) waarde hebben? Dat de songs een belangwekkend muzikaal verhaal hebben te vertellen?
Hiervan is op ‘Speechless’ niet of nauwelijks sprake. Vijftien liedjes vol akoestisch gitaargepingel komen voorbij en zijn net zo snel weer uit het hoofd verdwenen. De nummers hebben weinig zeggingskracht en nog minder artistiek belang. De melodieën zijn eentonig en worden gespeeld in een langzaam, voortkabbelend tempo. Dit alles overgoten met een sausje van gladheid en easy listening à la het solowerk van Mark Knopfler. We hebben hier te maken met muzikaal fastfood: makkelijk te consumeren, maar zonder enige voldoening.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bruce-cockburn/speechless/11581/
Meer Bruce Cockburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bruce-cockburn
Deel dit artikel: