• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Brown Feather Sparrow | Let´s Be Fine

Kleine musjes worden groot!
CD, Volkoren/Munich

Tekst: John Min

Publicatiedatum: 31 juli 2005

“Kleine musjes worden groot”, verzekert de promotekst ons. Soms hebben promoteksten voor een groot deel gelijk, ook nu. De mus is Lydia Van Maurik-Wever, schrijfster van bijna alle songs op deze cd. Zingen als een volwassen nachtegaal, deed ze al langer, onder andere in This Beautiful Mess. Maar nog niet eerder schreef ze zulke volwassen kleine, sfeervolle popsongs. Het maakt Let's Be Fine veel beter en spannender dan het debuut uit 2003, Wide Awakens Everything

Twaalf melancholische gitaar-pianopopliedjes met persoonlijke, religieuze teksten over de dood van haar hond, haar lief of het simpele geluk te mogen leven. Sommige liedjes zijn ingetogen als Gravenhurst (maar dan zonder de elektronica), andere zijn een tikkie weidser of meer poppy. Fenomenaal zijn de vocalen. Arjan van Wijk tekent voor een prachtige, afwisselende tweede stem en Lydia´s stem is ronduit indrukwekkend: zuiver, ijl en warm en raak, zo raak. De eigen productie (Lydia en Arjen ) klinkt misschien braaf en kaal op het eerste gehoor, maar elke song klinkt zo klein en intiem als hij moet klinken. Niet in het minst door het subtiele gebruik van accordeon, tafelharmonium en contrabas .

De cd is afwisselend. Het gros van de songs is op en top harmonisch en zingt makkelijk mee. Maar gelukkig heeft Van Maurik-Wever af en toe de moed avontuurlijker te zoeken bij het componeren. Voorbeelden daarvan zijn een prachtige dissonante piano-intro in het sterke 'Don´t Tell Her' of het impressionistische 'Imka' (over de dode hondenvriend). Het This Beatiful Mess-achtige 'Has It Been Too Long' is een uitschieter in de categorie sfeervolle, verzorgde popsongs, zoals Coldplay die ooit speelde. De eerlijke, ontspannen gitaarsong 'Build You a House' (het enige nummer van Arjen van Wijk) is ook prima.

Minpunt van de cd is dat een aantal songs te lang wordt uitgesponnen. Minder is soms beter. En Lydia, vergeet wat vaker de harmonieleer, opdat je ons volgende keer nog meer kunt verrassen. De verhaaltjes die de liedjes vertellen zijn soms ook wel heel dun en direct. Een beetje meer poëzie zou geen kwaad kunnen. Al met al een uitstekend album, dat alleen nog maar beter kan worden naarmate je het vaker hoort. Ben benieuwd of deze mus nog groter kan groeien.

http://www.kindamuzik.net/recensie/brown-feather-sparrow/let-s-be-fine/10202/
Meer Brown Feather Sparrow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brown-feather-sparrow