http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Brakes | Rock Is Dodelijk

Pretentieloze gekte.
CD, Fatcat/Bertus

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 16 december 2009

De pluim voor de meest originele albumtitel gaat dit jaar naar het livealbum van Brakes. Ze noemden het Rock Is Dodelijk. In fonetische zin is dodelijk in het Engels dawdle, wat gemakkelijk betekent. Waarmee het viertal uit Brighton aangeeft dat muziek maken voor hen niets meer is dan op een podium staan en op een gitaar raggen. In de positieve zin van het woord welteverstaan, want Rock Is Dodelijk is een heerlijk rauwe energiestoot van twintig punkrock- en countrysongs in amper drie kwartier.

De nadruk ligt dan ook op materiaal van hun eerste twee weliswaar wisselvallige, maar daardoor juist des te onstuimigere platen Give Blood en The Beatific Visions. Slechts drie nummers komen van het dit jaar verschenen Touchdown, dat een stuk rustiger is en hun kwalitatief beste songs bevat. Jammer aan de ene kant, een goede keuze aan de andere kant. Want weinig songs halen zo de drie minuten, zodat het heilige vuur goed blijft branden. Sommige nummers zijn zo kort en explosief dat ze doen denken aan De Raggende Manne in hun beste dagen.

Eamon Hamilton zingt overstuurd, intens en krachtig. Een groot zanger zal hij nooit worden, maar dat deert niet. Het komt de feestvreugde alleen maar ten goede. Alex White drumt in de zesde versnelling. De gitaren van Hamilton en Tom White gieren regelmatig uit de bocht. Marc Beatty gaat furieus te werk op zijn basgitaar.

De plaat bestaat uit opnamen van twee concerten, waarvan eentje uit augustus 2008 en eentje uit mei 2009. Het nummer 'Hey Hey' komt zodoende twee keer voor, maar het verschil in uitvoering is wellicht illustratief voor de ontwikkeling die de band doormaakte in de tussenliggende maanden. De tweede keer speelt de band minder als een ongeleid projectiel, maar meer zoals het klinkt op het uitstekende Touchdown.

Met Rock Is Dodelijk maakt Brakes in één klap duidelijk dat de gekte, pretentieloosheid én humor van hun muziek op het podium het allerbest tot hun recht komen. Zet deze plaat op en je bevindt je in een stampvolle kroeg vol bierzuipende, shagrokende malloten die maar één ding willen: een avondje eenvoudige doch zeer doeltreffende rock-'n-roll.