Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Zweedse Boy Omega is al bekend in het woonkamerconcertcircuit. Daar kwamen ze niet zoals gebruikelijk in die setting met één of twee akoestische gitaren voor dag, maar met een complete band, inclusief drums, toetsen en strijkers. Een drukte van belang en op hun nieuwe album The Black Tango is dat niet anders. Maar liefst twintig nummers komen langs.
Het stemgeluid van singer-songwriter Martin Gustafsson komt in de buurt van Conor - Bright Eyes - Oberst, al kent zijn afgeknepen, onvaste zang ook gelijkenis met Robert Smith. Sprankelende warme indiepop met lichtvoetige xylofoon, dan weer slaapkamerliedjes met Gustafsson alleen op de akoestische gitaar kenmerken The Black Tango. Ook licht-rockende tracks met zelfs een pompende beat (‘A Flash in the Tunnel’) ontbreken niet en soms ontwaren we een klein stukje indietronica.
Een lengte van twintig nummers lijkt veel, vreest u echter niet voor overkill. Veelal wordt in collage-achtige brugtracks de tweeminutengrens niet gehaald. Daardoor ontstaat een prettige afwisseling. Boy Omega houdt het album fris en luchtig behapbaar, terwijl de ondertoon er één van weemoed, hoop en verlangen is. Die aanpak zorgt voor een spanningsboog die The Black Tango allesbehalve desolate en kil maakt. Liefhebbers van Ride, Elliott Smith, Will Oldham of Iron & Wine mogen dan ook de oren spitsen voor dit hartverwarmende Zweedse talent.
http://www.kindamuzik.net/recensie/boy-omega/the-black-tango/12105/
Meer Boy Omega op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boy-omega
Deel dit artikel: