Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Daar is er weer één, zo'n huilebalk die slim inhaakt op de lijn die door Will Oldham en zijn vele volgelingen is ingezet." Dat zal de onterechte gedachte van menig luisteraar zijn wanneer deze nog niet bekend is met Boy Omega en de opener 'A Quest for Fire' van Hope on the Horizon hoort.
Toegegeven, de zang van Gustafson kun je gemakkelijk vergelijken met Oldham en Bright Eyes, met het verschil dat de frontman van Boy Omega nog een flink stuk theatraler klinkt. Kun je daar tegen dan zul je verder luisteren dan de opener en in het tweede nummer 'The Blues and the Bee Sting' horen dat de Zweedse groep meer kan dan jammeren. Strijkers en toeters worden uit de kast gehaald om het verlangen dat Gustafson naar zijn liefje heeft vurig te doen klinken. Zo vol klonk Boy Omega, dat toch echt al een tijdje meegaat, op debuut I Name You Isolation en de twee volgelingen ook.
Zwierige, vol klinkende melodieën weet Boy Omega dus nog altijd te produceren. Ergens is Hope on the Horizon echter zeurderiger dan zijn voorlopers. Waar op de eerdere platen door uptempo gitaarakkoordjes wat lucht in de licht pathetische teksten van Gustafson werd geblazen, zijn het hier violen en pianoklanken die de overhand hebben ('Suffocation Street', 'Tonight I'm Swimming'). Deze instrumenten verzwaren de songteksten en veroorzaken teveel wolkvorming aan de Zweedse horizon. Daarbij zijn de vlottere nummers minder pakkend dan voorheen of het zijn flauwe, wat jazzy uitstapjes als 'Good Enough for You'.
Daarmee is Hope on the Horizon een zware zit geworden. Soms te vol van klank, te groots in tekstuele en muzikale dramatiek, te weinig pakkend. Afgaand op de titel moet de luisteraar maar samen met Boy Omega hoop houden: op een vervolgplaat met toch dat beetje meer lucht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/boy-omega/hope-on-the-horizon/16460/
Meer Boy Omega op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boy-omega
Deel dit artikel: