Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Boxes komt uit Dublin, Ierland. Boxes bestaat uit naar het zich laat aanzien slechts twee heren. Boxes brengt zijn album Bad Blood uit op het Nederlandse Laterax label. Als je dacht daarmee de broodnodige droge info bij elkaar te hebben, weet dan dat de grote Steve Albini – natuurlijk in zijn eigen Electric Audio studio in Chicago – voor de opnamen tekent.
Vier dagen opnemen in de Windy City levert een album op dat in de verste verte niet klinkt als The White Stripes, hoewel de bandbezetting van drummer/zanger en gitarist/zanger hetzelfde beeld laat zien. Vloeken in de kerk zelfs voor Jack White, want Boxes gebruikt wel een basgitaar. Geen blues, geen garagerock, maar bijzonder heftige, van de hak op de tak springende hard-mathcore/slugderock, die zowel aan stoner als aan A Trillion Barnacle Lapse doet denken.
Deze Ieren houden wel van een drankje of een blowtje en doen soms lekker loom rustig aan, maar halen zo nu dan ook het telraam tevoorschijn om gecalculeerde complexiteit op de luisteraar los te laten. Soms stoomt Boxes rechttoe rechtaan, soms hink-stap-springt het ritme en de melodie jolig over de volledige breedte van het speelveld. Stop Don Caballero, Slint, The Ex, Shellac en een vleugje postpunk in een blender en het goedje in de beker vertoont enige gelijkenis met Boxes; al naar gelang je stemming.
Mathematisch ingewikkeld, tot op het bot gestript van productionele foefjes en volkomen onnavolgbaar is elke luisterbeurt van Bad Blood een nieuwe ontdekkingstocht. Een nummer van Boxes neurie je niet zo 1-2-3 na. Dat mag een caveat heten voor de één; het geldt als een aanrader voor de liefhebber van kale hectische rock met een mathcorerandje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/boxes/bad-blood/14343/
Meer Boxes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boxes
Deel dit artikel: