Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Weense Angelika Köhlermann label timmert aardig aan de weg met alweer een paar handen vol lo-fi elektronica releases. Toch is Angelika net een normaal mens. Bovenaan haar lijstje met favoriete platen prijkt deze week Elephant van de White Stripes. Een slippertje zullen we maar zeggen. Als platenbaas heeft ze meer smaak. Zo maakte Fransman Electronicat onlangs nog een plaatje voor het label. Ook Boulder dDash is Frans. De man achter het project - JB Hanak - beroert doorgaans de gitaar in de avantgarde rockgroep dDamage.
Daar zal hij wel flink onder de plak zitten. Zijn soloproject Boulder dDash springt immers alle kanten of. Alsof Hanak wil laten horen dat hij ook mooie liedjes kan schrijven, overweg kan met moderne elektronica en een voorliefde heeft voor jaren zeventig psychedelica. Hij droomt er vast van om de Franse Syd Barrett genoemd te worden. Bij deze dus. Ach, je kunt je best voorstellen dat Syd Barrett met een Alien Folk Trash voor de dag komt wanneer je hem een maand opsluit met allerlei moderne apparatuur. Een aanbeveling is dat echter niet.
Zo erg is het met Hanak gelukkig niet gesteld. In de nummers waarin hij geen krolse beer probeert na te doen, raakt hij best af en toe een gevoelige snaar. Zoals in het instrumentale 'Shampoo For Yokhi' waarin feedbackende gitaren een aangenaam klanklandschap vormen. Of in het uiterst vreemde 'On The Road Again' dat klinkt als 'Blue Monday' van New Order in een LSD-roes. Jammer genoeg klinkt Boulder dDash te vaak als een ongeïnspireerde Beck die de platen van Air uit zijn hoofd probeert te leren. Zonde want hij kan het best.
http://www.kindamuzik.net/recensie/boulder-ddash/alien-folk-trash/3506/
Meer Boulder dDash op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boulder-ddash
Deel dit artikel: