Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onder de popmuziekliefhebbers misschien bekend als lid van Planet Drum en Bembé Orishas met Mickey Hart van The Grateful Dead, is dit het eerste solo-album van Bobi Cespedes. Een album dat geproduceerd werd door – om nog even met het ‘name-dropping’ verder te gaan – Greg Landau, de producent van o.a. Susane Baca. Net als Baca heeft ook Cespedes een indrukwekkende stem en het talent om nummers uit te zoeken die boven de traditie uitstijgen zonder ooit de bodem uit het zicht te verliezen.
In een interview omschreef Bobi Cespedes haar eigen muziek als Cubaanse Son met een beperkte dosis funk en dat is inderdaad een beknopte, maar juiste omschrijving. Zo is het openingsnummer een heerlijke compositie waar door een donkere drone de basis wordt verzorgd, Bobi’s stem en een piano laagsgewijs inzetten en zich langzaam een son-ritme ontwikkelt. Heel mooi.
En toch... en toch klopt er iets niet aan dit album. De composities zijn allemaal dik in orde, de zang is subtiel genoeg en ook het pianospel is prachtig. Maar zelfs na meerdere malen luisteren weet dit album geen blijvende indruk achter te laten. Het geluid is te homogeen en er lijkt weinig creatieve spanning te bestaan tussen de verschillende musici. Het resultaat is een nogal vlak album dat enkele prachtige momenten kent, maar als geheel niet weet te overtuigen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bobi-c-spedes/rezos/2846/
Meer Bobi Céspedes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bobi-c-spedes
Deel dit artikel: