• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bobby Bare Jr. | The Longest Meow

De twee fascinerende kanten van Bobby Bare Jr.
CD, Bloodshot/Bertus

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 25 september 2006

Zijn eerste optreden op het Blue Highways-festival in 2003 was een openbaring en toen hij een jaar later door de organisatie werd teruggevraagd, gingen we er in de grote zaal van Vredenburg even lekker voor zitten. Om vervolgens opgeschrikt te worden door een bak elektrische pleurisherrie die de jeans deed wapperen. Bobby Jare Jr. kan als geen ander een ontroerende countrydeun spelen, in de trant van zijn in Amerika beroemde vader, maar hij heeft van die dagen dat hij alleen maar wil blazen.

Op The Longest Meow toont Bare zijn twee gezichten in optima forma. Dit werkstukje is in een dag tijd opgenomen met vrienden uit bands als Clem Snide, My Morning Jacket en And You Will Know Us by the Trail of Dead. In het stampende maar helaas veel te korte ‘Uh Wuh Oh’ krijst Bare alsof iemand zijn keel dichtknijpt, waarna een orkaan van gitaren overwaait. Direct daarna zakt de sfeer helemaal weg in de landerigheid van prairies en lange lege snelwegen. Zo country kan Bare dus ook zijn, omgeven door weelderige steelgitaren.

De stemmingswisselingen van Bare kunnen op je zenuwen gaan werken en ook zijn unieke, overslaande snikstem moet je kunnen waarderen. Als je dit alles weerstaat, heb je een fijne plaat aan The Longest Meow. Eentje die weer wat losser in elkaar steekt dan voorganger From the End of Your Leash en de prachtsongs van Young Criminals’ Starvation League benadert.

Als ontroerende encore speelt Bare helemaal alleen een zinderende versie van ‘Where is my Mind’ van Black Francis, die hij ooit in een song the last motherfucker out there noemde. Mooi dat die er een zware concurrent bij heeft.

http://www.kindamuzik.net/recensie/bobby-bare-jr/the-longest-meow/13959/
Meer Bobby Bare Jr. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bobby-bare-jr