Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Get out your calculatah slide rulah / No matter which way you fold or bend… turn / Oh, you never gonna top us, you never gonna beat us."
De branie is er dus nog wel, ondanks het feit dat Jon Spencer zijn eigen naam uit die van de band heeft geschrapt en de vorige plaat van de Explosie… Wel, echt slecht of mislukt kan je Plastic Fang niet noemen. 'Mat' is waarschijnlijk de term die de lading het beste dekt.
De Blues Explosion vond dat blijkbaar zelf ook en grijpt op Damage terug op de 'meer is meer'-formule met veel gasten en extra instrumenten van Acme Plus en Orange. Het werkt: Damage is stukken beter dan Plastic Fang, alhoewel er wel wat zwakke broeders op staan.
Zo hebben de politiek geladen tekst en de militante rapstijl van gast Chuck D in 'Hot Gossip' blijkbaar een soort Pavlov-reactie tot gevolg gehad, want de riff klinkt behoorlijk Rage Against The Machine-achtig. En de samenwerking met Martina Topley-Bird in 'Spoiled' kunnen we probleemloos toevoegen aan het zo langzamerhand behoorlijke lange rijtje mislukte pogingen tot trippy nummers door de Blues Explosion.
De samenwerking met DJ Shadow in 'Fed Up and Low Down' daarentegen is een gigantische vloedgolf van euforische entropie, met de meest maniakale performance van Spencer in jaren. Het absolute hoogtepunt van de plaat. Maar ook 'Help These Blues', 'Burn It off' en 'Mars, Arizona' zijn in staat om een concertzaal in een grote extatische massa te veranderen.
Wie de Blues Explosion had afgeschreven, was te vroeg. Want zolang ze platen als Damage maken, kunnen ze met gemak consolideren op de nummer één-positie waar Jon Spencer zijn band al zoveel platen lang zo enthousiast plaatst.
http://www.kindamuzik.net/recensie/blues-explosion/damage/7599/
Meer Blues Explosion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blues-explosion
Deel dit artikel: