Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al een tijdje circuleert deze bandnaam over het internet. Vernieuwend, hip, soulvol, cutting edge. En zoals dat dan gaat krijg je verwachtingen van dit piepjonge vijftal uit Tucson, Arizona.
Even relativeren. Wat The Bled doet is niet nieuw, wél goed. De eerste twee nummers doen zelfs denken aan de oude In Flames. Vanaf het zeer fraaie 'I Never Met a Gemini' gaat de band richting post-metalcore à la Refused. Dat doet The Bled niet verkeerd. Dit is nou zo'n song die je dwingt om op repeat te drukken. Riffs met een goede drive en perfect afgemeten solo's, superpakkend. Opvolger 'Ruff Buzzi Better Watch Her Back' (qué?) hakt er goed in en kent een mooi naar een climax opbouwend middenstuk. Bij 'Porcelain Hearts and Hammers for Teeth' draait het alleen maar om de climax die lekker lang wordt uitgesteld.
Wat houdt The Bled dan tegen om in één keer te knallen? Het feit dat de zanger te vaak naar dr. Phil -of Oprah- heeft gekeken. Er is niks verkeerd met emotie uiten, maar je gevoelens omsmelten in acceptabele zanglijnen is het minste dat je als band kunt doen. De schreeuwzang is dik in orde, maar bij de cleane stukken klinkt zanger James als Robert Smith op een Beiers bierfeest. Een goed debuut groeit hierdoor niet uit tot een klassiek debuut.
Want laten we wel wezen: The Bled is een naam die je in de gaten moet houden. De heren zijn nog jong en hebben alle tijd om door te groeien, inclusief de stembanden. Dan komt die originaliteit vanzelf. En wie weet ook wel een klassieker…
http://www.kindamuzik.net/recensie/bled/pass-the-flask/6749/
Meer Bled op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bled
Deel dit artikel: