Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eindeloos nadenken over je bandgeluid, je stijl en arrangementen is één manier om tot een album te komen. Zulks is aan Blackup uit België niet besteed. De ongecompliceerde aanpak van het kwartet zorgt voor een van de meest frisse debuutplaten van het jaar.
Blackup bestaat uit oud-leden van Fifty Foot Combo, The Andrew Surfers en The Feather. Hun gezamenlijk voornemen is om een postpunkband zonder fratsen te beginnen. En zo geschiedde. "We repeteerden, speelden shows, namen het album op", aldus de kernachtige biografie. En voor ze het zelf in de gaten hebben, willen Jon Spencer en Ivan Julian (gitarist van de punkband Richard Hell & the Voidods) zich bemoeien met de productie van Ease & Delight. Het zal je maar gebeuren.
Van alle bands die de laatste jaren beweren schatplichtig aan The Wipers te opereren, is Blackup degene die daar met vlag en wimpel in slaagt. En er zowaar nog een ferme dosis adrenaline aan toevoegt. Openingshit 'Left To Right' opereert waarlijk in de geest van Greg Sage met onstuimig gitaarwerk dat zowel ritmisch als solerend zijn doel treft. Vol overgave stort het gitaarduo Piet Stellamans en Steven Gillis zich op zijn instrumenten, strijdend om de eer en gezekerd door een ronkende ritmesectie.
De spontaniteit waarmee Ease & Delight tot stand kwam, heeft geleid tot een verzameling goudeerlijke gitaarknallers, zonder ook maar één zwakke broeder. Blackup schudt de ene na de andere hit uit zijn mouw en weet met afsluiter 'Ants' moeiteloos zes minuten de aandacht vast te houden door het stuwende gitaarwerk steeds verder richting het onvermijdelijke einde van het album te stapelen. Fantastisch.
http://www.kindamuzik.net/recensie/blackup/ease-delight/22313/
Meer Blackup op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blackup
Deel dit artikel: