Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Black Eyed Dog is het pseudoniem van de op Sicilië woonachtige Fabio Parinello, die zichzelf heeft vernoemd naar een nummer van Nick Drake. Zijn tweede album Rhaianuledada heeft deze romanticus opgedragen aan zijn geliefde Sissy. Italiaanse romantiek, dat associeer je vooral met Eros Ramazotti en soortgelijken: clichématige, bombastische zwijmelpop die in de sportpaleizen menig aansteker de lucht in zal doen gaan. Gelukkig is dat niet de weg die Black Eyed Dog kiest: hij bewandelt de route van de subtiel georkestreerde, treurige singer-songwriterpop.
Zo worden alle elf nummers op deze schijf subtiel begeleid door afwisselend gitaar en piano en ingekleurd door onder andere klarinet, viool en accordeon. Door dit rustige klankenpalet lijkt dit een prima plaatje te worden om een melancholische herfstdag mee te vullen. Groot struikelblok blijkt echter de stem van Parinello. Die klinkt vrij brommerig en wil maar nooit tot echt zingen komen. Daarmee worden de op zichzelf aardige composities nergens nog mooier en blijft het een voortkabbelend plaatje voor op de achtergrond. Wat ook tegenstaat, is hoe de vocalen telkens anders klinken. Door het onnatuurlijke geluid ervan lijkt het alsof Parinello een trucje gebruikt, wat afbreuk doet aan de oprechtheid.
Ondanks (of dankzij) zijn verliefdheid blijkt Black Eyed Dog dus niet in staat om een echt overtuigende popplaat te maken. Ondanks de zeer aardige instrumentatie blijkt de stem te weinig meeslepend om daadwerkelijk voor langere tijd de aandacht vast te kunnen houden. Daarmee overtuigt de brommende Italiaanse romanticus niet. Het is te hopen dat zijn geliefde Sissy er wel tevreden mee is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/black-eyed-dog/rhaianuledada-songs-to-sissy/18486/
Meer Black Eyed Dog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-eyed-dog
Deel dit artikel: