Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Welshe Black Eye Riot is eigenlijk niet meer dan de reïncarnatie van Acrimony, een legendarische stonerpunkband. Tot zover het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat de titel van het album, No Hope, No Future, No Worries, de hele boel perfect omschrijft: ‘Nee! Nee! Nee!’. Productioneel zit het debuut van de heren meer dan snor met dank aan Melvins-producer Billy Anderson, maar muzikaal gaan ze volledig de mist in.
No Hope… is een gigantische miskleun, een slechte trip van een dikke vijfentwintig minuten zonder enige vorm van melodie of pauze, een kakafonie van steeds maar terugkerende en al honderden keren gebruikte riffs en drumpatronen. De enige mensen die dit goed gaan vinden zijn zij die Fantômas te soft vinden, en dat is een zeer zeldzaam ras.
No Hope, No Future…? Zoiets, ja.
http://www.kindamuzik.net/recensie/black-eye-riot/no-hope-no-future-no-worries/7480/
Meer Black Eye Riot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-eye-riot
Deel dit artikel: