Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De rockscène down under lijkt zichzelf steeds meer onder te dompelen in de jaren zeventig. Wolfmother gooide afgelopen jaar hoge ogen bij de popcritici met hun 2006-interpretatie van Black Sabbath. En nu is daar op hetzelfde label als Motorpsycho het Australische Black Cab. Het duo laat horen dat er nog genoeg moois op te diepen is uit de jaren-zeventig-vijver.
Op Jesus East horen we weinig ronkende gitaarsolo's. Black Cab moet het vooral hebben van kabbelende, psychedelische gitaargrooves. Samen met wat getokkel op de sitar, tabla, een vleugje electronica en wat ronkende drums levert dat een aangename, donkere luistertrip op. Je hoort George Harrison en The Jesus and Mary Chain als het ware al meejammen.
De stem van Andrew Coates heeft iets weg van Magnetic Fields-frontman Stephin Merritt. Maar daar houden de overeenkomsten met de Amerikaanse band meteen op. Waar de songs van Merritt het moeten hebben van melodie, is Black Cab vooral op zoek naar sfeer. Naar een ideale, donkere soundtrack voor een avondje marihuana stomen. Daarin slagen ze op Jesus East grotendeels.
Op de meeste momenten intrigeert de band en wordt je meegezogen naar de tijd van Grateful Dead en kussens op de grond. Af en toe prikkelen de composities minder. Dan is het moeilijk bij de les te blijven. Wat wegtrippen bij dit soort muziek is geen probleem. Maar het kan toch nooit de bedoeling zijn dat je in slaap dommelt. Benieuwd wat dit boeiende brouwsel live oplevert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/black-cab/jesus-east/15146/
Meer Black Cab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-cab
Deel dit artikel: