Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pianist Bill Wells heeft de naam jazzmuzikant te zijn, maar houdt zich liever met popmuziek bezig. Bij voorkeur gaat hij verrassende samenwerkingsverbanden aan met indie-artiesten, zoals The Pastels en Isobel Campbell.
Op Osaka Bridge is hij te horen met twaalf jonge amateurmusici in Japan, met name blazers. De tracks zijn live opgenomen in een club in Osaka en klinken vrij slecht: de piano van Wells is soms nauwelijks te horen, van dynamiek is nergens sprake en het ruist als een idioot. Het grootste euvel van deze release zijn de tenenkrommende bijdragen van de Japanse musici: er wordt constant vals gespeeld, niet of te laat ingezet, te hard of te zacht gespeeld, werkelijk alles doen ze fout. Een half uur luisteren naar dit soort amateurisme lijkt dan een eeuwigheid.
Muzikaal valt er ook weinig bijzonders te genieten: vrijwel alle nummers klinken even inwisselbaar en saai, denk aan de mierzoete ballades van The Beach Boys. Het enige dat deze wanvertoning redt, is de zang van Reiko Kundo, die drie tracks nog iets van bezieling meegeeft met haar prachtige, breekbare stem. Verder snel vergeten deze release.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bill-wells-maher-shalal-has-baz/osaka-bridge/13463/
Meer Bill Wells & Maher Shalal Hash Baz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bill-wells-maher-shalal-has-baz
Deel dit artikel: