Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een verhaal waar Libelle en haar lezeressen van zouden smullen: een man uit een boerengehucht in Nebraska ontmoet een stadsmeisje uit Los Angeles, ze worden verliefd, trouwen, maken twee kindjes en starten vervolgens een band. Nee, rock-'n-roll is dat niet en je band 'grote harp' noemen helpt ook al niet mee. Maar buiten de context is White Hat van Big Harp geen mutserige plaat.
In het rauwe 'Out in the Field' slaat zanger Chris Senseney als ware hij Tom Waits aan het gillen en janken, terwijl hij alle snaren van zijn gitaar ervan langs geeft. In een poppy song als 'Everybody Pays' wordt lekker weggetokkeld, maar de donkere titel en tekst zijn beduidend minder luchtig. Het leven voor Chris en zijn vrouw Stefanie is niet altijd een pretje en zodoende ontstaat er in een aantal songs een mooie wisselwerking of tegenstelling tussen muziek en tekst. Als je altijd een zwarte cowboyhoed op hebt, wil je ook wel eens de teugels laten vieren en hem inwisselen voor een witte, zo wordt gezongen in de pakkende titeltrack 'White Hat'.
Daarmee zijn de sterkste songs van de plaat wel besproken. De overige nummers zijn aanzienlijk minder knap en dat zit hem deels in de compositie, maar vooral in de monotone stem van Chris Senseney. Met hapslikwegcountry, een geforceerd gezongen, soulvoller nummer en al even geforceerde, minder geslaagde Tom Waits-hysterie tot gevolg. Misschien moet op een volgende plaat de echtgenote een paar keer achter haar bas vandaan komen en de microfoon ter hand nemen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/big-harp/white-hat/22454/
Meer Big Harp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/big-harp
Deel dit artikel: