http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Beyoncé | 4
Superster zoekt credibility.
CD, Columbia/Sony
Tekst: Ronald Besemer
Publicatiedatum: 06 juli 2011
Daar stond ze dan op het modderige indiefestijn Glastonbury: Beyoncé. Superster met haar vrouwelijke begeleidingsgroep en spierwitte instrumenten. De immens populaire grootverdienster heeft een nieuw objectief: credibility. Ertoe doen. Niet langer koopwaar zijn in de ter ziele gaande muziekbusiness. Het kost haar de rest van haar leven om haar geld te tellen maar niemand heeft ooit tegen haar gezegd dat ze iets heeft opgenomen wat een ziel raakte. Beyoncé is lichtjaren verwijderd van Aretha Franklin.
Na een eerdere depressie in haar sterrenbestaan, trok de Texaanse zich een jaar terug uit de muziek om aan haar vierde plaat te werken. 4 begint sterk met de ballad '1+1'. Beyoncé grijpt liefhebbers en criticasters bij de strot met een noodkreet die ze met haar gigantische bereik frontaal in ieders gezicht smijt. Dat de spaarzame begeleiding op de achtergrond gruwelijk eighties klinkt doet er even niet toe. Dit is Beyoncé met soul.
Ook in de derde track 'I Miss You' klinkt het vocale mirakel oprecht, begeleid door een simpel casiobeatje en foute maar wel functionele synths. 'Best Things I Ever Had' is het sterkste nummer van de plaat met een mooie piano, geweldig drama en voortreffelijke lead van Beyoncé. Alleen gaat deze song wel kopje onder in een galmende en visieloze productie met onnodige lagen synthesizer en verschrikkelijk lelijke achtergrondvocalen die het luisterplezier vergallen.
Helaas wordt het hierna niet veel beter. Beyoncé waagt zich in een serie tracks aan iets wat een poging tot parodie moet zijn op steriele r&b, wanhopig zoekend naar de klasse van de Quincy Jonesproducties voor Michael Jackson. Tussen wal en schip plonzen de meeste tracks, zoals het niemendallerige 'Love on Top', dat een soepel Supremesachtig liedje had kunnen zijn maar nu veel te ingeblikt klinkt.
Leuk dat Beyoncé zich heupwiegend heeft getoond aan de liefhebbers en kenners van de zogenaamde echte muziek, maar met een gladde plaat als 4 vol achterhaalde, pathetische synthpop zonder diepgang gaat zij het ene oor in en het andere uit. Waar Beyoncé nu staat, reikt ze sneller naar de verste planeet in het stelsel dan naar een glimp van Aretha.
http://www.kindamuzik.net/recensie/beyonc/4-8175/21805/
Meer Beyoncé op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beyonc
Deel dit artikel: