http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Beu | Onbedaarlijk
Is het Nederpop? Is het cabaret?
CD, eigen beheer
Tekst: Ute Egghe
Publicatiedatum: 24 september 2004
Is het Nederpop? Is het cabaret? Een beetje van beide. Beu is een theaterband uit Arnhem die zopas een nederpop-plaat heeft gemaakt. Het is de eerste studioplaat van de band, die toch al vijf jaar bestaat. Het moet druk geweest zijn in de studio: ze zijn immers met zijn zessen, en elk bandlid bespeelt zo’n vijf verschillende instrumenten, waaronder een tuba, cello, vleugel, megafoon, rommelmarktorgel, grote trom, valse piano, draaitafel en ga zo maar door. Na hun medewerking te hebben verleend aan diverse muzikale theaterproducties vonden tekstschrijver Job Van Gorkum en de zijnen dat het tijd werd voor een eigen plaat. Onbedaarlijk heet het schijfje van de band met de meest onsexy naam aller tijden: Beu.
Moderne spullen als samples en beats frissen de klassiek aandoende muziek aardig op. Getuige daarvan is het nummer ‘CS’. Wat niet hoeft te verbazen van een theatergroep is dat sfeerschepping zeer belangrijk is. Dat doet Beu op verschillende manieren. In ‘Lam’ waan je je op een parkfeest waar mensen zingen, praten en een gitarist op de achtergrond anoniem staat te wezen. Ook heb je het chaotische kermisgevoel dat Tom Waits zo vaak oproept. Hoempa-muziek en zwalpend gezang maken dat ‘Looprek’, ‘Ongans’ en ‘Bang’ doen denken aan het ‘schoone’ oude dorpsleven. ‘Bang’ vervalt jammer genoeg na een minuutje in een saai cabaretnummertje dat je al honderd maal hebt gehoord. Je kent dat wel: de man aan de piano die plots een serieus en gevoelig nummer brengt tussen twee verhalen door. ‘Inzicht’ en ‘Achter in de Rij’ vallen om diezelfde reden tegen. Beu vindt het heerlijk om naar een climax toe te spelen om dan plots volledig stil te vallen, weer zachtjes op te staan en opnieuw te klimmen. Soms werkt dat (‘Stemmen’) en soms niet (‘Bang’).
Heel opvallend zijn de veelal zwartgallige teksten. Van Gorkum zingt graag over knikkeren met zijn oogballen en het demonteren van zijn ledematen: “Spastisch schokkende ledematen stapelen zich op” klinkt het in ‘Inzicht’. Af en toe slaagt hij erin grappig te zijn, zoals in ‘Pompen’: ‘Hé / Voel jij nattigheid in je pyjama / Shit je dure waterbed is kapot. / Of wacht nee het is een natte droom...’ Hij houdt ervan om sensaties aaneen te rijgen met onafgewerkte en korte zinnen, maar met negentien nummers is dat heel vermoeiend voor de luisteraar. Wil je echt hoofdpijn krijgen luister dan naar ‘Dood in de Pot’ en ‘Zwaartekracht’. Misschien was het de bedoeling, maar een depressie blijft niet uit. De teksten mogen dan wel doordacht zijn, hij wil te veel woorden in één zin persen en dat rekt sommige nummers met vaak een onfris resultaat tot gevolg.
Gelukkig staan er ook heel knappe nummers op Onbedaarlijk. ‘Stemmen’ komt in de buurt van Woven Hand (de band van David Edwards die de muziek schreef voor theaterproductie Blush), inclusief de megafoon. Het prachtige samenspel van de synth en de gitaren op ‘Wat’ blijkt een heerlijke intro voor het volgende –irritante- nummer ‘Ik Zeg’. En ook ‘Ongans Reprise’, dat trouwens vóór ‘Ongans’ op het album staat, is met grappig gezang en een huppelend pianootje een van de hoogtepunten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/beu/onbedaarlijk/7300/
Meer Beu op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beu
Deel dit artikel: