Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Russen moeten zich toch voor hun kop geslagen hebben. In 1867 verkochten ze Alaska aan de Amerikanen, die er jaren later onder meer goud, steenkool en olie vonden. Het gebied dat gedeeltelijk boven de poolcirkel ligt bleek dus waardevoller dan men in eerste instantie vermoedde.
Want tja, ijzig koud kan het er zijn. En dus moet je wel een volhouder zijn om er te wonen, te leven of er doorheen te trekken. Niet voor niets is Alaska de dunstbevolkte staat van de Verenigde Staten.
Ook als luisteraar naar het gelijknamige album van het Amerikaanse Between The Buried And Me moet je een volhouder zijn. De band mixt met gemak complexe jazz, death metal, hardcore, heavy metal en zelfs wat vlagen black metal door elkaar, zoals men eerder reeds presenteerde op de sterke voorganger The Silent Circus. De output? Between The Buried And Me pakt je bij je haren en slingert je alle hoeken van de kamer door. Meestal bruut, maar in songs als ‘Backwards Marathon’ laat de band zich voor het eerst écht van een poppy kant zien. Continu weten deze vijf heren (waarvan er twee overigens deel uitmaken van de groep Glass Casket) je op het verkeerde been te zetten en net als je denkt dat je het door hebt, komt er weer een nieuw riffje, jazzy intermezzo of rechttoe-rechtaan-blaasstuk.
Alaska is een uitstekende opvolger, maar vergt dus van de luisteraar nogal wat volharding en uithoudingsvermogen. Net als de gelijknamige staat heeft het schijfje veel meer te bieden dan je aanvankelijk misschien zou denken en dus blijf je luisteren én ontdekken. Kwestie van doorzetten; je wordt er muzikaal gezien gegarandeerd een stuk rijker door.
http://www.kindamuzik.net/recensie/between-the-buried-and-me/alaska/10506/
Meer Between The Buried And Me op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/between-the-buried-and-me
Deel dit artikel: