http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bennink, Borstlap & Glerum | BBG
Deze band zou geen lang leven beschoren zijn, maar niets bleek minder waar.
CD + DVD, Favorite/Subterranean
Tekst: Remco Takken
Publicatiedatum: 25 januari 2006
Het was 1997, tijdens de Jazzmarathon in Groningen. De kleine zaal van De Oosterpoort was volgelopen om getuige te zijn van een ontmoeting van twee werelden. De toen net doorgebroken jonge pianist Michiel Borstlap had een trio samengesteld met de avontuurlijkste ritmesectie van de jaren tachtig: Ernst Glerum en Han Bennink van het ICP Orkest. De melodieën van het jazzconservatoriumwonderkind zouden samenvloeien met de puntige ritmes van de veel vrijer spelende drum’n’bass-combinatie.
De ontmoeting, die was voorafgegaan door een gehypte debuut-cd en een aantal concerten in de Randstad, liep uit op een ramp. Na een fabelachtig begin kon Borstlap zich tegen het einde van het concert niet meer verstaanbaar maken boven het orkaangeweld van zijn eigen drummer, Han Bennink. Borstlap stopte simpelweg met spelen, en ontdekte dat ook contrabassist Ernst Glerum volledig van het podium werd weggevaagd door de energieke slagwerker. Het publiek zag het, en de muzikanten zagen het. Hier was iets behoorlijk uit balans en het kwam niet meer goed. Borstlap voelde intuïtief aan dat humor het enige zou zijn dat hem kon redden uit deze tenenkrommende situatie. Hij stond op een loeide met een enorme zeemansbrul: “Let’s hear it for Han Bennink, the greatest drummer in the world!”
Deze band zou geen lang leven beschoren zijn, was de algemene opinie aan de bar na afloop van dit desastreus verlopen concert.
Niet blijkt minder waar. Het trio Borstlap, Bennink & Glerum bestaat nog steeds. En dus is er nu een in stijlvol zwart-wit gefilmde live-documentaire op dvd, met hetzelfde concert nogmaals op cd. De onbalans is verdwenen nu Bennink alleen nog speelt op een snare-drum en wat losse gevonden voorwerpen. De gedroomde magie van de jaren negentig is eindelijk werkelijkheid geworden.
BBG is een fabelachtig mooi document. De traditionele jazzstukken die Borstlap uit zijn mouw schudt vloeien naadloos in elkaar over, en de saaiheid van jazzsolo na jazzsolo wordt handig vermeden doordat ieder bandlid vetorecht lijkt te hebben. En dat werkt heel goed: geen ruimte voor flauwekul hier. Zo duurt Somewhere over the rainbow slechts anderhalve minuut, terwijl Thelonious Monk’s briljante Well you needn’t een leven van krap vijf minuten beschoren is. Het langst duren de in het Haagse Paard van Troje ter plekke ontstane improvisaties. Ook deze stukken verschijnen en verdwijnen op dezelfde verrassende wijze als de versies van composities van Bud Powell, McCoy Tyner en andere jazzcomponisten.
Een heldere cd-registratie voor in de keuken of in de auto en een dvd voor de momenten dat je eens goed wilt bekijken hoe die uit het niets geïmproviseerde live-momenten tot stand komen. Erg fijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bennink-borstlap-glerum/bbg/11769/
Meer Bennink, Borstlap & Glerum op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bennink-borstlap-glerum
Deel dit artikel: