Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Londense rastadichter en performer Benjamin Zephaniah vindt het zelf eigenlijk ook: dingen zijn niet helemaal gelopen zoals hij zou willen. Eigenlijk wilde hij altijd een ruige gast worden. Een gangster of een pimp, zoals hij verzucht in het nummer ‘Superstar’. Maar nee, in plaats daarvan werd hij het allerbraafste knaapje van de klas. De ‘Poëzie Op Muziek’ op Naked druipt van de goedheid, rechtschapenheid en politiek correctheid. Geen probleem, maar een album lang is zelfs voor de taaiste een dodelijke dosis. Vooral ook omdat de manier waarop hij hier met slome basstem zijn teksten mompelt uiterst slaapverwekkend is.
De tekstvoordrachten op het album worden muzikaal begeleid door een elfkoppig gezelschap. Met veel keyboard en akoestische gitaar hebben zij zich kennelijk heel letterlijk de rol van rustig kabbelende achtergrondband ten doel gesteld. De elektronische deuntjes en beatjes, bedoeld om Benjamin’s preken kracht bij te zetten of van een mooi kader te voorzien, zijn pitloos en hebben daarom een averechts effect. Van los herkenbare tracks met iets eigens is praktisch geen sprake. Zelfs de drum-'n-bass-uitschieter op ‘Rong Radio Station’ is weinig meer dan een oma-vriendelijke huiskamervariant zonder bas en met luciferstokjesdrums. Eigenlijk lijkt het alleen bij het lekker groovende ‘Responsible’ gelukt om met een muzikaal idee een ‘echt’ nummer te maken en dat bovendien blijft hangen.
Benjamin Zephaniah moet zorgen dat hij behalve tekstdichter en performer ook nog entertainer wordt. Want op Naked smaakt zijn combinatie van gedichten en muzak wel héél erg flauwtjes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/benjamin-zephaniah/naked/9188/
Meer Benjamin Zephaniah op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/benjamin-zephaniah
Deel dit artikel: