Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Wat moet ik hier nou weer mee?" vraag ik mij af terwijl ik de cd Each and Every Day van de Amerikaans singer-songwriter Ben Miller beluister. De zanger heeft geen onaardige stem, het midden houdend tussen Ray Willie Hubbard en Tom Petty, maar die productie is werkelijk verschrikkelijk en desastreus. Op neurotische wijze zijn allerlei gitaarpartijen over elkaar heen geplakt, waardoor een kakofonie van melodieën ontstaat, waar de zanger dan weer met een andere melodie tegen in zingt. Alsof dat nog niet genoeg muzikale informatie is (en geloof me, dat is het) wordt er ook nog tussendoor op een conga gemept.
Miller is duidelijk geïnspireerd door het album der albums Astral Weeks van Van Morrison en was waarschijnlijk in de waan een soortgelijke mix van folk, jazz, en rock te kunnen maken. Op dit album speelt de uit Chicago afkomstige Miller alle instrumenten zelf en dat is waarschijnlijk ook het probleem. Laat deze man zingen in een band en ik geloof dat daar best nog wat uit kan komen, maar geef hem niet het artistieke alleenrecht!
U moet mij geloven best lezer: ik heb geprobeerd naar Each and Every Day te luisteren, maar het maakte me gek. Zelden heeft muziek zoveel irritatie in mij opgeroepen. Rituele cd-verbranding heb ik overwogen maar een eerlijke recensie leek me een constructiever middel. Het spijt mij, lieve mensen van Jack Hammer Records. Leuk dat jullie deze in 2003 gemaakte plaat nu in omloop hebben gebracht, maar ik kan hier niets aardigs over schrijven. Nou ja, behalve dat de volgende plaat, die ook ergens rond deze tijd verschijnt, niet slechter kan worden. Ik eindig toch graag met een positieve noot.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ben-miller/each-and-every-day/10611/
Meer Ben Miller op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ben-miller
Deel dit artikel: