• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Barry Adamson | Back to the Cat

Goddamn freaky en vitaal.
CD, Central Control/Konkurrent

Tekst: Joep Smaling

Publicatiedatum: 25 maart 2008

Barry Adamson - vooral bekend door zijn vroegere samenwerking met Nick Cave & the Bad Seeds en zijn muzikale bijdrage aan de film Lost Highway - is een meester in het eclecticisme. Zijn zevende studioalbum is dan ook een aparte luisterervaring. Is het jazz? Ja, maar zeker niet alleen. Blues dan? Ook bluesinvloeden zijn niet te ontkennen. Soulfunk in een loungejasje? Eigenlijk ook wel. Is het album poppy? Zeker vergeleken met de voorganger.

Ondanks dat Adamson put uit een grote hoeveelheid aan muzikale stijlen, is Back to the Cat nergens verwarrend. Het is alsof hij een nieuw genre heeft weten te scheppen. De mengelmoes van funky orgelspel, saxofoon, slidegitaar en een dozijn aan andere (brass)instrumenten, alle bespeeld door Mr. Jazz Devil zelf, vormen een volstrekt logisch geheel. Een sfeervol geheel vooral: alsof je in een rokerige nachtclub zit te kijken naar een optreden van hyperactieve jazzmuzikanten. 'Swingen verplicht' hangt er in rode neonletters boven de bar. Het gas wordt iets teruggenomen op 'People' en 'I Could Love You' maar over het geheel genomen bruist de plaat van de energie.

Back to the Cat heeft beduidend minder invloeden uit de filmmuziek dan het in 2006 verschenen Stranger on the Sofa. Stonden daar nog ingetogen soundscapes op als 'The Sorrow and the Pity' of 'Déjà Morte', op Back to the Cat ontbreken deze volledig. Instrumentale nummers zijn er nog wel, zoals 'Shadow of Death Hotel', maar in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is enige duisternis ver te zoeken. Ergens in de verte lonkt er weliswaar iets onheilspellends, maar die notie wordt overspoeld met levendigheid. Het adagium lijkt: als we dan toch dood gaan, dan maar op volle kracht vooruit.

Back to the Cat is voor alles een plaat die je moet ondergaan. Ook al wordt Adamson dit jaar vijftig, als een geile puber is hij naar eigen zeggen nog steeds "goddamn freaky" en brengt hij het liefst een tijdje door "in your front garden". Nee, het looprek is nog lang niet in zicht. Adamson is vitaler dan ooit.

http://www.kindamuzik.net/recensie/barry-adamson/back-to-the-cat/16746/
Meer Barry Adamson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barry-adamson