• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bark Psychosis | ///Codename: Dustsucker

Terugkeer van formaat.
CD, Fire/Bertus

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 30 augustus 2004

Kent iemand Hex nog? Postrockliefhebbers onder u vast wel. Het lijkt een vergeten album maar de impact die het heeft gehad op de toenmalige invulling van postrock is niet te onderschatten. Het was popmuziek die ruimte liet samengaan met intensiteit. Een album dat popjournalist Reynolds inspireerde om de term postrock te introduceren in het spectrum van genreaanduidingen. De postrock zoals we die nu kennen, vormgegeven door de GY!BE’s en Explosions In The Sky’s, heeft daar weinig meer mee van doen. Daarom klinkt Hex nu misschien een tikje verouderd. Maar net als Talk Talk’s Laughing Stock staat het album als een monument boven de sterk verbrede muziekstroming die postrock nu is.

Brein achter het geluid van Hex was Graham Sutton, een man die graag verschillende paden bewandelt. Na het debuut en enkele e.p.’s zocht hij onder de naam Boymerang het avontuur in de drum ‘n’ bass. Nu is hij terug met ///Codename: Dustsucker en mogen we blij zijn dat hij de drum ‘n’ bass heeft gelaten voor wat het genre ooit was. Hij zoekt zijn heil weer in gloedvolle popmuziek met een experimentele kwinkslag. De tijden van Hex herleven met ‘From What Is Said To When It’s Read’ en ‘Shapeshifting’, diepe arrangementen ondersteund door warme feedback creëeren een soort utopische popmuziek.

Lee Harris, de voormalig drummer van Talk Talk die Spirit Of Eden en Laughing Stock hun groovende, licht hypnotiserende gevoel meegaf, vergezelde Sutton in de opnamestudio (die de naam Dustsucker draagt). Zijn ruimtelijke maar heldere drumwerk tillen /// Codename: Dustsucker naar een niveau dat zweeft boven typische genres als rock, pop of postrock. Af en toe lijkt de sfeer op die van Portishead, maar dan niet in een club met wolken rook en donkerbruin meubilair maar in een verlichte serre met veel groen en met uitzicht op een helderblauwe hemel. Daar gedijt een nummer als ‘Black Meat’ dat heerlijk trompetgeschal in petto heeft prachtig. De gemoedelijke vocalen van Sutton klinken ongeremd maar ingetogen. Perfect in balans.

Jazzy sfeerelementen, die vooral naar voren komen door het subtiele drumwerk en pianospel, blazen nummers als ‘Miss Abuse’ en ‘Burning The City’ als een zachte zomerbries uit de luidsprekers. De donkerheid van ‘Inqb8tr’ luidt de nacht van /// Codename: Dustsucker in, echoënde effecten en sluimerende vocalen deinen rustig op een onregelmatige percussiestroming. Sutton is terug, Bark Psychosis is terug en ///Codename: Dustsucker staat fier naast het monument dat Hex is.

http://www.kindamuzik.net/recensie/bark-psychosis/codename-dustsucker/7018/
Meer Bark Psychosis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bark-psychosis