Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sommige dingen gaan niet samen zou je denken: een electrodame die verkast is naar Berlijn met Marco 'T. Raumschmiere' Haas achter de knoppen, wat dan ook nog iets oplevert waarvoor men zich in Parijs zeker niet zou schamen. Toch is Sweet Silence van Barbara Morgenstern een zoet-wiegende plaat vol softpornodeunen geworden waar Air normaliter een ommetje voor doet. De wonderen zijn de wereldsteden blijkbaar nog lang niet uit.
Analoge synths bliepen dat een lieve lust is en het stereospectrum wordt volledig benut. Morgensterns stem is een beetje wollig in de mix gezet. Het geheel krijgt zo een sfeer die sterk aan The Virgin Suicides doet denken. Maar waar die film in softfocus geschoten is, lijkt Morgenstern knuffelbaar voor de dag te willen komen. Dat lukt wonderwel, want Sweet Silence is een uiterst genietbaar album voor een zwoele zomeravond met een rosé.
Morgenstern komt over als een eerlijke songwriter met het hart op de tong. Ook kan ze heel beeldend verhalen, wat ze voor de verandering nu eens in het Engels doet. Af en toe neigt ze nogal sterk naar de jonge Kate Bush of drijft ze af richting al te zweverige regionen. Goldfrapp is nooit ver weg, maar toch: de Kraftwerk-achtige synths staan vóór in het geluidpalet en dan blijken de dromerige electrodeuntjes opeens vervaarlijk kekke diepgang te hebben. Daarmee veroorzaakt het uitzonderlijke Sweet Silence enerzijds jeuk op totaal verkeerde plekken, maar minstens even vaak beroert - én ontroert - het album, dat vooral heel knuffelbaar is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/barbara-morgenstern/sweet-silence/23070/
Meer Barbara Morgenstern op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barbara-morgenstern
Deel dit artikel: