Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is niet voor niets dat de band gewoon de naam van zangeres Barbara Ann draagt. Barbara is het lekkere wijf en meteen ook de eyecatcher van de band, met een stem die ergens tussen Cyndi Lauper en Gwen Stefani inzit. En mevrouw heeft ook nog een aardig bandlid in de aanbieding: Bad Religion’s Greg Hetson. Maar op de punk(rock)meter wordt het niveau van een The Grey Race nog niet eens gehaald, terwijl over de radiovriendelijkheid ook nog wel eens te twijfelen valt. Het standaard discobandje komt bij beluistering van Ode To My Freaks nog wel eens in je op: de mooie zangeres met goed stemgeluid, bijgestaan door een stel boeren met een constante glimlach op het gelaat omdat ze met het mens mogen omgaan. En nog maar eens ‘Nobody’s Wife’ spelen voor een meezingend dronken publiek.
Want ook al is het muzikaal misschien niet erg verrassend, dat stemmetje van Barbara is heerlijk fel. En helemaal als ze op ‘Little Little Loverboy’ en ‘I Can Give You More’ er nog eens flink bij gaat krijsen. Dan lijken de gitaren en de drums ook een stuk bozer te worden. Barbara Ann lijkt vaak over een aflevering van Beverly Hills 90210 te zingen: “you think you’re so cool” en “you’re a loser”, alsof ze nog een onzeker pubermeisje is, vechtend tegen de boze onrechtvaardige wereld. Maar onzeker is ze niet, want op Ode To My Freaks trekt ze de grote kar en zorgt ze er eigenhandig voor dat de middelmaat ontstegen wordt. En ze zal straks heus niet zo dom zijn om te begrijpen hoe het komt dat de live-optredens zo goed bezocht worden, terwijl de CD-verkoop wat achterblijft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/barbara-ann/ode-to-my-freaks/2367/
Meer Barbara Ann op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barbara-ann
Deel dit artikel: